Τρέξιμο σε γραμμές τρένου - Δίολκος 50χλμ 2015

Διανύοντας την ετήσια περίοδο αποτοξίνωσης από την συστηματική προπόνηση (όσο αυτή μπορεί να λέγεται συστηματική δεδομένων των υποχρεώσεών μου), έπεσε το μάτι μου σε αυτήν την περίθεργη διοργάνωση. Rail running = τρέξιμο σε γραμμές τρένου, με κατάληξη στον αρχαίο Δίολκο στην Κόρινθο. Μήκος 50χλμ με ελάχιστα έως αμελητέα υψομετρικά. Στην διοργάνωση είδα δύο γνωστά ονόματα που μου έδιναν την ασφάλεια της αρτιότητας σε οργανωτικό επίπεδο. Οπότε είπα "δεν δηλώνομαι"!

Εκκίνηση του αγώνα στα 100μ από τον σταθμό του προαστιακού στη Νέα Πέραμο. Οικογενειακή ατμόσφαιρα καθώς 11 δρομείς θα δοκιμάζαμε τις δυνάμεις σε αυτή τη πρώτη διοργάνωση. Γνώριμες φάτσες, καλός καιρός, περιέργεια για την εμπειρία και όλα καλά. Η σκέψη μου πριν τον αγώνα ήταν τι παπούτσια να φορέσω για κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα ότι το χαλίκι (μέγεθος χαλικιού παραλίας φανταζόμουν) και οι τάβλες που ενώνουν τις ράγιες θα συγχωρούσαν ένα ελαφρύ παπούτσι για να μην πάω με trail / βουνήσιο. Οπότε παρά τις προτροπές των διοργανωτών παρουσιάστηκα με ένα ζευγάρι Adidas Adizero Adios = 240γρ παπούτσι δρόμου. Στο ζέσταμα με έζωσαν τα φίδια. Πήγα μέχρι τις γραμμές και είδα ότι το "χαλίκι" ήταν μάλλον πέτρες σαν μήλα σε μέγεθος, λογικής βουνήσιας "σάρας". Επίσης τα ξύλα ήταν σχεδόν τυχαία τοποθετημένα και δεν βοήθαγαν να βρεις ρυθμό. Άσε που το 47 νούμερο πόδι μου μόνο στην μύτη πάταγε πάνω τους.

Ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Τα πρώτα 20 λεπτά σκεφτόμουν πως θα την παλέψω έτσι για 50 χλμ. Το κεφάλι κάτω να ανιχνεύει τα ξύλα, το πόδια να πατάνε στις μύτες και κάθε βήμα να είναι ένα άλμα καθώς διαφορετικά θα σκόνταφτα στις πέτρες. Ρυθμός "επιβίωσης". Όταν πάταγα στις πέτρες το πόδι ήταν υποψήφιο για διάστρεμμα ή τούμπα σε κάθε βήμα. Γενικά τρέξιμο σαν τον αναστενάρη σε αναμμένα κάρβουνα. Και αυτό για... 50χλμ! Και έτσι πήγε όλο. Τρέξιμο "αναστενάρη" από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα ελάχιστα σημεία που βρήκαμε δίπλα κάποιο πεζούλι να πατήσουμε χαλαρώναμε τον αυχένα μας γιατί από το χαμηλό κοίταγμα πιανόταν.

Ο αγώνας είναι τεράστια δοκιμασία για τα πέλματα και τα πόδια. Ένα τεχνικό μονοπάτι που δεν σου επιτρέπει να πας ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά για ... 50χλμ! Αν δεν πατάς στις τάβλες και πας με παπούτσια οδοστρωτήρες τότε απλά βουλιάζεις στα χαλίκια σπαταλώντας πολύτιμη ενέργεια. Οι σταθμοί ανά 10χλμ περίπου άριστα οργανωμένοι με φαγητό που θα ζήλευαν οι περισσότερες διοργανώσεις μεγάλων αποστάσεων στην χώρα μας. Μπανάνες, βραστές πατάτες, σάντουιτς, αναψυκτικά, τα πάντα όλα. Αγώνας ρυθμού. Σε πολλά σημεία υπάρχουν περάσματα σε γέφυρες και μικρά τούνελ που θέλουν προσοχή γιατί από κάτω υπάρχει το κενό που δεν αφήνει περιθώριο ούτε υπόνοιας σκέψης παραπατήματος.

Σαν εμπειρία πρόκειτε για μία κατάσταση διαλογισμού. Σκεφτείτε να κοιτάτε ένα εκκρεμές επί αρκετές ώρες. Σε συνθήκες απόλυτης ηρεμίας, καθώς δεν υπάρχει ούτε ίχνος αυτοκινήτου ή αντιπερισπασμού. Περάσαμε από πολύ όμορφα σημεία με γκρεμούς και θέα στην θάλασσα. Δεν υπάρχει ορατή ανηφόρα πουθενά. Διασχίσαμε τα Μέγαρα και σχεδόν δεν το καταλάβαμε! Η αφοσίωση στο τερέν δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο αγώνα που έχω τρέξει. Ούτε σε βουνήσιο τερέν. Από την άλλη, εξαιτίας αυτής της "αφοσίωσης" και του ρυθμού που επιβάλλει το έδαφος, οι αποστάσεις και ο χρόνος περνάνε χωρίς να το καταλάβεις. Μοναδική στιγμή του αγώνα, η διάσχιση του Ισθμού πάνω από την παλιά σιδηροδρομική γέφυρα που από κάτω χάσκει το κενό αφού εκεί υπάρχουν μόνο οι ράγες χωρίς άλλο υπόστρωμα. 100μ κάθετα πιο κάτω είναι η θάλασσα. Περνάμε από ένα στενό μεταλικό "πεζούλι" στο πλάι κρατόντας το κάγκελο. Λίγα χλμ πριν τον τερματισμό. Ελπίζω να βρω φωτογραφίες!

Στα 4/5 του αγώνα τρέχαμε σε σταθερό ρυθμό περίπου στο 4:50/χλμ με τον Νίκο Πάλλη και την Δημήτρη Ελευθερίου. Κοντά στο 39χλμ άνοιξα λίγο ρυθμό και χωρίσαμε για μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον Νίκο. Τερματίσαμε πρώτοι μαζί με την Δημήτρη σε 4ω 12λ. Λίγα λεπτά πίσω μας ήρθε και ο Νίκος στην πρωτη υπερμαραθώνια προσπάθειά του. Μπάνιο στην θάλασσα του Ισθμού λίγα μέτρα από τον τερματισμό και όλα διορθώθηκαν. Τελικά τα Adios την έβγαλαν καθαρή, αλλά απαιτούν πόδια αντοχής για τρέξιμο με άλματα για πολλές ώρες!

Διατροφικά, κατανάλωσα λίγες βραστές πατάτες σε 2-3 σταθμούς και λίγη Coca Cola. Έτρεξα με ένα μπουκάλι 500ml στο χέρι στο οποίο είχα διάλλυμα Vitargo (3μέρη) / μαλτοδεξτρίνη (1 μέρος) υδατάνθρακα. Δοκίμασα (μετά από πολλά χρόνια που χρησιμοποιώ το Vitargo / Electrolytes) το Vitargo Professional που έχει επιπλέον ικανή ποσότητα καφεΐνης, πρωτεΐνη και BCAA αμινοξέα. Λειτούργησε άψογα και καθιερώνεται από εδώ και πέρα!

Τέλος καλό, όλα καλά! Ένας αγώνας εμπειρία που όποιος θέλει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό σε υπερμαραθώνια απόσταση το συστήνω! Αλλά να έχετε το νου σας... το τερέν είναι τέτοιο που θα το βλέπετε στον ύπνο σας για πολύ καιρό...

Start from Nea Peramos, run on old train railway, finish at ancient Diolkos near Corinth. Extremely demanding terrain, but completely flat! This was the first edition!
Posted by Leonidas Athanasopoulos on Monday, 23 November 2015

Athens Marathon 2015 - Memories for a lifetime

The past year has been a different one for me. Family members increased by one last March and we all had to adapt to the new situation. Professional obligations also have been more pressing compared to previous years. So training has been more impulsive and less targeted or organized for me.

This is not my usual sport report. I run the Athens Marathon on 8th of November. One day after the christening of our baby son. 10 days before that I also organized the very demanding inaugural trail race on Imittos mountain near Athens and spent more than 26 hours fixing trails and marking on the mountain. A few days before that I also participated at ROUT 100miler (DNFed at 130kms in the race). So... I went to the starting line of Athens Marathon with literally no training at all, especially in terms of speed work. My previous PB on this course was back in 2012 at 2:49:38. But this time my son was waiting for me at the finish line in the unique and magnificent marble-built Panathinaiko Stadium of Athens, the iconic original modern marathon stadium.

My priorities for this race were: 1. Arrive at the finish line in good condition, 2. Try to be there before the 3hr mark. Nothing was guaranteed since the course is unforgiving, and my poor training would not give me any second chances. 

So I started my race at a fast but cautious pace. Athens Marathon starts with 11km of flat, then 21km of mostly uphill and then finishes with 10kms of constant downhill. I made the best out of the first 10k in just under 40 minutes, then relaxed my effort on the uphill part. I crossed half marathon at 1:25:11 (62nd overall). Arriving at 32nd km which is the end of the uphill I gave it a try to speed up my pace gradually. Throughout the race I was very focused and paying attention at every step. I wanted to make the best out of every step. I managed to keep my focus and maintain a fast pace for the last 10k to the finish. My focus on running technique and experience on managing my effort paid off in this last part. The only part that felt hard was the last 3k. I finished at 2:51:28, 35th overall (out of 11.800 runners), 32nd Greek runner and 4th at my age group.

Arriving at the stadium, I grabbed my baby boy from my supporting wife waiting for me and walked to the finish line. I was the only one finishing at that point and the crowd (waiting for the first woman just after my finish) were very happy to see the dad-son couple finishing. We made quite an impression. This will be a memory to remember for a lifetime.

I strongly believe that regardless of his young age (7 months old), my little man will be affected by this experience. 20+ thousand people clapping and cheering and crossing the finish line of a marathon in a historic stadium provokes some strong emotions! This was my intention. I want to pass on the sports culture. The mentality of investing in hard effort and collecting the results.

Photos and video below to register this memory in this online logbook. Also the Endomondo record of my race since I chose to run with my mobile phone instead of using a sports watch.

One more marathon would normaly say... but this one was unique. Finishing with our new born son and my wife waiting at the finish line. Finishing casually at 2:51:18 and 35th out of 11.800 runners. A great day!
Posted by Leonidas Athanasopoulos on Thursday, 12 November 2015

UTMB 2015: What is happening with the top teams?

Following UTMB from the side lines this year. Been there and did it twice (2009 - 2014). Race coverage is almost perfect with all these online services and information that is available. There was even live video streaming from many major check points. TV-like coverage is going to transform these events.

It was a hot weekend in Chamonix. Heat makes it tougher to achieve fast times, but makes it safer for the main-pack trailers to get to the finish line. Dry terrain, friendly temperatures at night time, more liquid calories. Tough year for the elites, but overall finisher rate (63%) was one of the best for UTMB.

Live Français - UTMB® - Ultra-Trail du Mont-Blanc® από UltraTrailMontBlanc
This was the first year in the post-TNF era. UTMB was born and grew under the cooperation with "The North Face". This ended last year. Columbia jumped in with all its' branches/brands. Not that it makes any significant difference for the runners!

One quick first remark for 2015 UTMB is the absence of top teams/brands from top finishers. No Salomon Team and no TNF Team runners where in the top 3 for men, while there was Swanson finishing 4th for TNF, but that was it. For women, with the exception of third place Denise Zimmermann of Salomon, it is more or less the same picture.

On the other side I noticed the strong representation of Nike, Adidas, Asics teams in the top finishers especially for men. Hoka also made a strong appearance.

Salomon had two runners that could do well in the men field. Both Tofol Castaner and Ryan Sandes of team Salomon DNFed for different reasons. From The North Face, Rob Krar did not start the race due to injury. But in previous years, both teams had at least 4-5 top runners at the start line of UTMB, and were dominating the podium for men and women. In 2014 it was all top 3 men for Salomon and #1, #4 for TNF for women. But back then there was no runner from Nike or Adidas or Asics!!!

Some explanations I can think of:

• The real big names in sports equipment are starting to make their presence in the Ultra-trail scene. Nike, Adidas and Asics are top names in the running universe. But the focus was on road, track and XC scenes, which are the most popular - high volume. Ultra-trails are starting to attract more runners. UTMB this year attracted more than 10.000 runners in all events!!! Lakeland 100 in UK got fully booked in 6 hours! There is a trend. And the big fish is starting to pay attention. They are forming their teams.
• Salomon and TNF decided to downplay UTMB this year due to the change in sponsorship status. Columbia group is not so big among trail runners and they decided to give less publicity to UTMB. 
• Top runners of TNF and Salomon have been "overused" in the past years. There are several incidents of burnt out elite athletes. The number of popular ultra trail events has increased and professional runners have to perform in more races per year. This has led many of them to physical exhaustion. So UTMB this year was just one more race for these teams and they had to control their resources.

The near future will reveal the real reason. I believe that big brands are starting to look in the direction of trail and ultra-trail running. This scene is creating more "experiences" for the average runner than road and track events. And the numbers are growing.

Interesting reads:

• http://runtramp.com/niketrailteam/
• http://www.theclymb.com/stories/out-there/will-ultra-running-sell/

Παρακμή και ανηθικότητα

Συζητάμε με φίλους τι συμβαίνει αυτό το καιρό στη Ελλάδα. Και γιατί συμβαίνει.

Η πραγματικότητα:

• Ο Τσίπρας εξελέγη με γραμμή ενάντια στο πρόγραμμα των τραπεζιτών
• Επί 5 μήνες - χωρίς καμία εναλλακτική - "διαπραγματευόταν" με σταθερή άρνηση στην εφαρμογή των προγραμμάτων των τραπεζιτών. Αλλά πάντα χωρίς εναλλακτική. Όλα αυτά όντας σε αδύναμη θέση.
• Στο τέλος προκήρυξε δημοψήφισμα - παγίδα, με θέμα ενάντια στα μέτρα των τραπεζιτών, αλλά πάλι χωρίς εναλλακτική!
• Πήρε σαφή θέση ως κυβέρνηση υπέρ του "όχι" το οποίο δεν είχε σαφές επόμενο βήμα.
• Παραδόξως (!) κέρδισε το δημοψήφισμα με συντριπτική πλειοψηφία, εν μέσω αντιδημοκρατικής παρέμβασης των καναλιών (τραπεζοδίαιτα) και εκφοβισμού από τους θεσμούς της Ευρώπης (οι περισσότεροι μη εκλεγμένοι).
• Την επόμενη μέρα, συνασπίστηκε με τους χαμένους του δημοψηφίσματος και συμφώνησε να ακολουθήσει μία πιο παράλογη εκδοχή του προγράμματος που απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα. Κοινώς "τα έκανε πάνω του" όταν συνειδητοποίησε ότι δεν έχει σχέδιο (μετά από όλα αυτά...) για το τι άλλο μπορεί να κάνει. Ποτέ δεν είχε άλλο σχέδιο πλην της άρνησης του σχεδίου των τραπεζιτών.
• Πήγε πίσω στους τραπεζίτες και γονατιστός, αλλά με παρέα, ζητάει να εγκρίνουν το σχέδιο που αυτοί του είχαν προτείνει προ κάποιων εβδομάδων. Με λίγα λόγια έφτυσε στην μούρη όλων όσων αφελώς ψήφισαν "όχι" στο δημοψήφισμα. Το "όχι" που αυτός τους είχε καλέσει να ψηφίσουν.
• Οι τραπεζίτες ως γνωστοί ανήθικοι ψυχροί υπολογιστές, τα βάζουν κάτω και πλέον βλέπουν δύο πράγματα: 1. Δεν τους βγαίνουν τα κουκιά, 2. Ξέρουν ότι αυτό το σχέδιο που τους προσφέρει ο γονυπετής Τσίπρας και το συν αυτόν ανήθικο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, δεν μπορεί να επιτύχει.Άρα η κατάληξη είναι "Τα κουκιά δεν βγαίνουν".

Εσείς θα εμπιστευόσασταν ένα τέτοιο ανήθικο πολιτικό σύστημα; Θα εμπιστευόσασταν από την άλλη τους τραπεζίτες που μας έφτασαν μέχρι εδώ; Οι τραπεζίτες που "κάλυψαν τα νώτα τους το 2011 και 2012 εις βάρος χωρών και ασφλαιστικών ταμείων; Οι τραπεζίτες που επί 10ετίες τάιζαν για να φουσκώσει ένα διεφθαρμένο - εν γνώση τους - σύστημα καθώς κέρδιζαν από αυτή τη διαδικασία ακόμα και χωρίς παραγωγικό αποτέλεσμα;

Το μέλλον μαύρο. Η απαξίωση του ανήθικου και "λίγου" Τσίπρα, όπως προέβλεπα εδώ και μία 3ετία, θα οδηγήσει τον λαό σε λύσεις επιφανειακής λογικοφάνειας, αλλά κατά βάση σταδιακού "γυψώματος" της κοινωνίας. Υπό την εποπτεία των τραπεζιτών απλά θα αποτύχει το πρόγραμμα για άλλη μία φορά. Τελική. Εντός ενός 18μηνου μία εξαθλιωμένη κοινωνία που έχει εξοργιστεί από το πολιτικό προσωπικό της θα κληθεί να αποφασίσει μεταξύ εξοστρακισμού στο χάος ή στην πλήρη αποδοχή μίας χρηματοπιστωτικής διακυβέρνησης. Θα βρεθούν και "στόχοι" όπως την 10ετία του '30 στην Ευρώπη. Κάποιος ανατολίτης λαός θα την πληρώσει ως βολικός στόχος, της εγγύς ή της άπω ανατολής. Το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να σχεδιάσει εναλλακτικές όπως όφειλε. Η λογική του "δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν βγαίναμε από το ευρώ" μας κατέστησε έρμαια των ορέξεων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που πάντα έχει ένα σαφές όσο και προφανές σχέδιο, την προστασία των συμφερόντων του. Εδώ αρνηθήκαμε - με προτροπή του τραπεζικού συστήματος να σκεφτούμε.

Προβλέπω λοιπόν υποταγή. Αποδοχή της μοίρας μιζέριας για τα επόμενα 20 χρόνια τουλάχιστον. Μετατροπή της χώρας μας σε μία μορφή απέραντου γηροκομείου για όλους τους γηραιούς Ευρωπαίους. Ο ατομισμός της νέας γενιάς Ελλήνων, η αποποίηση της ευθύνης του τι έχει γίνει μέχρι τώρα και η κουλτούρα του "να βγάλω πολλά λεφτά" θα μετατρέψει αυτή τη χώρα σε μία μορφή "φτηνού Μαϊάμι" συνταξιούχων για την παρακμάζουσα τραπεζική Ευρώπη.

Το μέγιστο καθήκον των πολιτικών ήταν είναι και θα είναι να έχουν ανοιχτές και "δουλεμένες" επιλογές για εναλλακτικές λύσεις για τον λαό τους. Να έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ. Η έλλειψη τέτοιων εναλλακτικών οδηγεί στον φόβο και την ανασφάλεια. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει παράδοση υποταγμένου, διαχειριστικού και ανήθικου πολιτικού προσωπικού. Θα υπάρξει φασισμός και απολυταρχία. Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η τάση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. έχω ταξιδέψει αρκετά για να ξέρω τι συμβαίνει και σε άλλες χώρες.

Μόνη ελπίδα για την Ελλάδα: Η κοινή απόφαση για στήριξη μίας πολιτικής οργάνωσης που θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει μία διαδικασία εξόδου από την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση. Τώρα όμως. Μία κίνηση συνεργασίας με την γειτονιά μας, που τόσο λοιδορούμε, εχθρευόμαστε και υποτιμάμε. Τοποθέτηση σε σωστή και βάσιμη θέση της νέας Ελλάδας. Αξιοκρατία και κοινή κοινωνική συνείδηση. Το βλέπετε αυτό το προσωπικό; Εγώ όχι. Αλλά βλέπω μία αυξανόμενη τάση - ανάγκη προς αυτή τη κατεύθυνση από μία μειοψηφία Ελλήνων. Αυτό είναι γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί ένα τέτοιο πολιτικό προσωπικό. Έστω και σε έναν λαό με ατομισμό, χαλαρή ηθική όπως η Έλληνες. Αν όχι τώρα τότε ΠΟΤΕ!

Όλα έχουν μία θαυμαστή λογική. Και η ιστορία επαναλλαμβάνεται. Οι Γερμανοί με την ντετερμινιστική κουλτούρα τους (όλοι τους οι φιλόσοφοι και όλη τους η παιδεία είναι τέτοια) καταστρέφουν λαούς για άλλη μία φορά. Και το κάνουν επειδή ακριβώς αδυνατούν να κατανοήσουν το λάθος της μεθόδου τους. Δεν το κάνουν με πρόθεση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος με αχρωματοψία να καταλάβει τα χρώματα.

Αυτά... Εγώ την χώρα μου όμως δεν θα την εγκαταλείψω για να πάω αλλού που έχει περισσότερα φράγκα.

Half lies, half truths with a passionate cover

This is a video describing some of the changes that have to be done in Greece, or should have been done.

But... These were known way before 2010! And yet... Europe has pushed for a program that did not place these changes as number 1 priority, even before proceeding to any kind of debt switching or exchange. Europe, first asked for debt restructuring in 2011 and 2012 in the form of PSI (private sector involvement). This switching transferred all private debt to official sector with some minor losses for the investors, for which they were compensated in the near future. It relieved bankers/funds from their risks and obvious losses, on the expense of state budget. This is a major crime against all people of Europe. And a lie of historic proportions.

After this was done, Greece was in way worst condition than before. And this time, any conflict would place Greece against other countries and not against reckless private investors. So first they saved their banks with state money, consequently pushing Greece deeper in financial problems. And then... European and Intl' Institutions (troika as called) came back, this time as righteous judges, asking for what should be a prerequisite for any other action. They started lecturing about reforms and justice. I am afraid that justice does not go a la carte. The course of action was such that annihilated any chances of recovery for this country of almost 11.000.000 souls.

And this was not the first or the only crime of modern Europe. But I am afraid that payback time will be violent and we are going to see it in our lifetime.

What stroke me as completely outraging in this EU Parliament session is the open description of Russia as "the enemy" / "the bad". I am afraid that Europe is already building enemies. Ukraine is already the first victim in this scene. We pretend that it is irrelevant and does not concern us.

A new empire of fear and tension is being built. And as always half truths and hidden lies are the foundations. Reminds me so much of 1920s and 1930s history. I will not forget all you passionate guys with your half truths and hidden lies.