(αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί και στο iRun Magazine Φεβρουαρίου 2019).
Η Λέσβος έχει χαρακτηριστεί τα τελευταία χρόνια ως “γενέτειρα” δυνατών δρομέων στον χώρο του trail running. Θυμίζω ότι τόσο ο Θωμάς Ανδρούτσος, o Χαράλαμπος Ιατρουδέλλης, όσο και ο ταχέως ανερχόμενος Φώτης Ζησιμόπουλος έχουν έδρα στο ακριτικό νησί του Βορειανατολικού Αιγαίου και διαπρέπουν σε όλους τους αγώνες που συμμετέχουν.
Το Amali Trail είναι ο καθιερωμένος ετήσιος αγώνας βουνού που μαζί με άλλους τρεις αγώνες trail που γίνονται στο νησί (Αγιάσος, Ερεσός, Αμπελικό) απαρτίζουν το τοπικό πρωτάθλημα που διοργανώνει η Lesvos Ride Races. Ο συγκεκριμένος αγώνας περιλαμβάνει δύο αποστάσεις, 7,5 χιλιομέτρων και 16,5 χιλιομέτρων. Και οι δύο είναι κατά 80% σε μονοπάτια και 20% σε χωματόδρομο. Φέτος διοργανώθηκε τη Κυριακή πριν την αλλαγή του χρόνου (30 Δεκεμβρίου) και είχε το προνόμιο να είναι ο τελευταίος αγώνας βουνού της χρονιάς!
Amali Trail Race from Swimbikerun.Gr on Vimeo.
Η Λέσβος έχει χαρακτηριστεί τα τελευταία χρόνια ως “γενέτειρα” δυνατών δρομέων στον χώρο του trail running. Θυμίζω ότι τόσο ο Θωμάς Ανδρούτσος, o Χαράλαμπος Ιατρουδέλλης, όσο και ο ταχέως ανερχόμενος Φώτης Ζησιμόπουλος έχουν έδρα στο ακριτικό νησί του Βορειανατολικού Αιγαίου και διαπρέπουν σε όλους τους αγώνες που συμμετέχουν.
Το Amali Trail είναι ο καθιερωμένος ετήσιος αγώνας βουνού που μαζί με άλλους τρεις αγώνες trail που γίνονται στο νησί (Αγιάσος, Ερεσός, Αμπελικό) απαρτίζουν το τοπικό πρωτάθλημα που διοργανώνει η Lesvos Ride Races. Ο συγκεκριμένος αγώνας περιλαμβάνει δύο αποστάσεις, 7,5 χιλιομέτρων και 16,5 χιλιομέτρων. Και οι δύο είναι κατά 80% σε μονοπάτια και 20% σε χωματόδρομο. Φέτος διοργανώθηκε τη Κυριακή πριν την αλλαγή του χρόνου (30 Δεκεμβρίου) και είχε το προνόμιο να είναι ο τελευταίος αγώνας βουνού της χρονιάς!
Amali Trail Race from Swimbikerun.Gr on Vimeo.
Το απόγευμα του Σαββάτου έγινε η τεχνική ενημέρωση, σε Ελληνικά και Αγγλικά, σε μία όμορφη αίθουσα που παραχώρησε το Επιμελητήριο Λέσβου. Συνδυάστηκε με συζήτηση για τα αθλήματα αντοχής, των παρευρισκόμενων αθλητών με τους Stephen Streich (διεθνώς διακεκριμένο ποδήλατη υπεραποστάσεων και μόνιμο κάτοικο Λέσβου), Κωνσταντίνο Παπανικολάου (τριαθλητή Ironman με δύο συμμετοχές στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Hawaii) και τον υπογράφοντα αυτό το άρθρο.
Την Κυριακή το πρωί στην γραμμή εκκίνησης βρέθηκαν περί τους 60 δρομείς και για τις δύο αποστάσεις. Αμέσως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η παρουσία πολλών αθλητών από άλλες χώρες καθώς αποτελούσαν σχεδόν τους μισούς! Κυρίως Αφγανοί μετανάστες, ή από Σκανδιναβικές και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εργάζονταν στους καταυλισμούς. Τα πρώτα 7μιση χιλιόμετρα είναι κοινά και για τις δύο αποστάσεις, οπότε είχα την ευκαιρία να δω πως έτρεχαν όλα οι νέοι “εξωτικοί” δρομείς. Και έτρεχαν πολύ γρήγορα!!!
Ο αγώνας ακολουθεί τεχνικά μονοπάτια με ασταμάτητες εναλλαγές ανηφόρας κατηφόρας, μικρής ή μεσαίας διάρκειας, αλλά αθροίζουν περί τα 900μ υψομετρικής στα 16,5χλμ, με ένα προφίλ “καρδιογράφημα”. Οι δύο πρώτοι δρομείς στην μεγάλη απόσταση και οι δεύτερος/τρίτος της μικρής απόστασης ήταν μετανάστες με ηλικίες μικρότερες των 18 ετών και επιδόσεις που αξιολογούνται ως elite. Στις γυναίκες κέρδισε η Lise Vallø Hansen από την Δανία με επίσης αξιόλογη επίδοση που θα την ανέβαζε στο βάθρο των περισσότερων αγώνων της χώρας μας. Αξιόλογη προσπάθεια έκανε και ο Παναγιώτης Βουγιούκας 18 ετών που κατέλαβε την τρίτη θέση της μεγάλης απόστασης μαζί με τον υπογράφοντα.
Ο αγώνας ήταν για μένα μία αποκάλυψη των δυνατοτήτων που έχουν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, σε ξένο τόπο. Καταφέρνουν να αναβαθμίσουν μέσα από τον αθλητισμό την καθημερινότητά τους και να γνωρίσουν την κοινωνία που τους φιλοξενεί. Επίσης δείχνει και την δυναμική που μπορούν να προσδώσουν στην χώρα μας, αν ενταχθούν με σωστή μέθοδο και διαδικασίες. Ως προς τον αγώνα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη η ομορφιά της διαδρομής και των μονοπατιών, όπως και η αρτιότητα της διοργάνωσης που παίρνει άριστα. Σε συνδυασμό με τους δρομείς γύρω μου, ένιωσα σαν να συμμετείχα σε έναν διεθνή αγώνα στο εξωτερικό!
Ο αγώνας υποστηρίχθηκε από το Γεωπάρκο Λέσβου (UNESCO Global Geopark) και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας απολιθωμένου δάσους Λέσβου, ενώ και η Hellenic Seaways / Blue Star Ferries έδωσε εκπτώσεις σε όσους ταξίδεψαν για να συμμετάσχουν στον αγώνα.
Την Κυριακή το πρωί στην γραμμή εκκίνησης βρέθηκαν περί τους 60 δρομείς και για τις δύο αποστάσεις. Αμέσως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η παρουσία πολλών αθλητών από άλλες χώρες καθώς αποτελούσαν σχεδόν τους μισούς! Κυρίως Αφγανοί μετανάστες, ή από Σκανδιναβικές και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εργάζονταν στους καταυλισμούς. Τα πρώτα 7μιση χιλιόμετρα είναι κοινά και για τις δύο αποστάσεις, οπότε είχα την ευκαιρία να δω πως έτρεχαν όλα οι νέοι “εξωτικοί” δρομείς. Και έτρεχαν πολύ γρήγορα!!!
 |
| Το βάθρο των βετεράνων! Παρέα με Ιατρουδέλλη, Παπανικολάου. |
Ο αγώνας ήταν για μένα μία αποκάλυψη των δυνατοτήτων που έχουν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, σε ξένο τόπο. Καταφέρνουν να αναβαθμίσουν μέσα από τον αθλητισμό την καθημερινότητά τους και να γνωρίσουν την κοινωνία που τους φιλοξενεί. Επίσης δείχνει και την δυναμική που μπορούν να προσδώσουν στην χώρα μας, αν ενταχθούν με σωστή μέθοδο και διαδικασίες. Ως προς τον αγώνα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη η ομορφιά της διαδρομής και των μονοπατιών, όπως και η αρτιότητα της διοργάνωσης που παίρνει άριστα. Σε συνδυασμό με τους δρομείς γύρω μου, ένιωσα σαν να συμμετείχα σε έναν διεθνή αγώνα στο εξωτερικό!
 |
| Η "εξωτική" ομάδα δρομέων! |
