Παρακμή και ανηθικότητα

Συζητάμε με φίλους τι συμβαίνει αυτό το καιρό στη Ελλάδα. Και γιατί συμβαίνει.

Η πραγματικότητα:

• Ο Τσίπρας εξελέγη με γραμμή ενάντια στο πρόγραμμα των τραπεζιτών
• Επί 5 μήνες - χωρίς καμία εναλλακτική - "διαπραγματευόταν" με σταθερή άρνηση στην εφαρμογή των προγραμμάτων των τραπεζιτών. Αλλά πάντα χωρίς εναλλακτική. Όλα αυτά όντας σε αδύναμη θέση.
• Στο τέλος προκήρυξε δημοψήφισμα - παγίδα, με θέμα ενάντια στα μέτρα των τραπεζιτών, αλλά πάλι χωρίς εναλλακτική!
• Πήρε σαφή θέση ως κυβέρνηση υπέρ του "όχι" το οποίο δεν είχε σαφές επόμενο βήμα.
• Παραδόξως (!) κέρδισε το δημοψήφισμα με συντριπτική πλειοψηφία, εν μέσω αντιδημοκρατικής παρέμβασης των καναλιών (τραπεζοδίαιτα) και εκφοβισμού από τους θεσμούς της Ευρώπης (οι περισσότεροι μη εκλεγμένοι).
• Την επόμενη μέρα, συνασπίστηκε με τους χαμένους του δημοψηφίσματος και συμφώνησε να ακολουθήσει μία πιο παράλογη εκδοχή του προγράμματος που απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα. Κοινώς "τα έκανε πάνω του" όταν συνειδητοποίησε ότι δεν έχει σχέδιο (μετά από όλα αυτά...) για το τι άλλο μπορεί να κάνει. Ποτέ δεν είχε άλλο σχέδιο πλην της άρνησης του σχεδίου των τραπεζιτών.
• Πήγε πίσω στους τραπεζίτες και γονατιστός, αλλά με παρέα, ζητάει να εγκρίνουν το σχέδιο που αυτοί του είχαν προτείνει προ κάποιων εβδομάδων. Με λίγα λόγια έφτυσε στην μούρη όλων όσων αφελώς ψήφισαν "όχι" στο δημοψήφισμα. Το "όχι" που αυτός τους είχε καλέσει να ψηφίσουν.
• Οι τραπεζίτες ως γνωστοί ανήθικοι ψυχροί υπολογιστές, τα βάζουν κάτω και πλέον βλέπουν δύο πράγματα: 1. Δεν τους βγαίνουν τα κουκιά, 2. Ξέρουν ότι αυτό το σχέδιο που τους προσφέρει ο γονυπετής Τσίπρας και το συν αυτόν ανήθικο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, δεν μπορεί να επιτύχει.Άρα η κατάληξη είναι "Τα κουκιά δεν βγαίνουν".

Εσείς θα εμπιστευόσασταν ένα τέτοιο ανήθικο πολιτικό σύστημα; Θα εμπιστευόσασταν από την άλλη τους τραπεζίτες που μας έφτασαν μέχρι εδώ; Οι τραπεζίτες που "κάλυψαν τα νώτα τους το 2011 και 2012 εις βάρος χωρών και ασφλαιστικών ταμείων; Οι τραπεζίτες που επί 10ετίες τάιζαν για να φουσκώσει ένα διεφθαρμένο - εν γνώση τους - σύστημα καθώς κέρδιζαν από αυτή τη διαδικασία ακόμα και χωρίς παραγωγικό αποτέλεσμα;

Το μέλλον μαύρο. Η απαξίωση του ανήθικου και "λίγου" Τσίπρα, όπως προέβλεπα εδώ και μία 3ετία, θα οδηγήσει τον λαό σε λύσεις επιφανειακής λογικοφάνειας, αλλά κατά βάση σταδιακού "γυψώματος" της κοινωνίας. Υπό την εποπτεία των τραπεζιτών απλά θα αποτύχει το πρόγραμμα για άλλη μία φορά. Τελική. Εντός ενός 18μηνου μία εξαθλιωμένη κοινωνία που έχει εξοργιστεί από το πολιτικό προσωπικό της θα κληθεί να αποφασίσει μεταξύ εξοστρακισμού στο χάος ή στην πλήρη αποδοχή μίας χρηματοπιστωτικής διακυβέρνησης. Θα βρεθούν και "στόχοι" όπως την 10ετία του '30 στην Ευρώπη. Κάποιος ανατολίτης λαός θα την πληρώσει ως βολικός στόχος, της εγγύς ή της άπω ανατολής. Το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να σχεδιάσει εναλλακτικές όπως όφειλε. Η λογική του "δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν βγαίναμε από το ευρώ" μας κατέστησε έρμαια των ορέξεων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που πάντα έχει ένα σαφές όσο και προφανές σχέδιο, την προστασία των συμφερόντων του. Εδώ αρνηθήκαμε - με προτροπή του τραπεζικού συστήματος να σκεφτούμε.

Προβλέπω λοιπόν υποταγή. Αποδοχή της μοίρας μιζέριας για τα επόμενα 20 χρόνια τουλάχιστον. Μετατροπή της χώρας μας σε μία μορφή απέραντου γηροκομείου για όλους τους γηραιούς Ευρωπαίους. Ο ατομισμός της νέας γενιάς Ελλήνων, η αποποίηση της ευθύνης του τι έχει γίνει μέχρι τώρα και η κουλτούρα του "να βγάλω πολλά λεφτά" θα μετατρέψει αυτή τη χώρα σε μία μορφή "φτηνού Μαϊάμι" συνταξιούχων για την παρακμάζουσα τραπεζική Ευρώπη.

Το μέγιστο καθήκον των πολιτικών ήταν είναι και θα είναι να έχουν ανοιχτές και "δουλεμένες" επιλογές για εναλλακτικές λύσεις για τον λαό τους. Να έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ. Η έλλειψη τέτοιων εναλλακτικών οδηγεί στον φόβο και την ανασφάλεια. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει παράδοση υποταγμένου, διαχειριστικού και ανήθικου πολιτικού προσωπικού. Θα υπάρξει φασισμός και απολυταρχία. Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η τάση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. έχω ταξιδέψει αρκετά για να ξέρω τι συμβαίνει και σε άλλες χώρες.

Μόνη ελπίδα για την Ελλάδα: Η κοινή απόφαση για στήριξη μίας πολιτικής οργάνωσης που θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει μία διαδικασία εξόδου από την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση. Τώρα όμως. Μία κίνηση συνεργασίας με την γειτονιά μας, που τόσο λοιδορούμε, εχθρευόμαστε και υποτιμάμε. Τοποθέτηση σε σωστή και βάσιμη θέση της νέας Ελλάδας. Αξιοκρατία και κοινή κοινωνική συνείδηση. Το βλέπετε αυτό το προσωπικό; Εγώ όχι. Αλλά βλέπω μία αυξανόμενη τάση - ανάγκη προς αυτή τη κατεύθυνση από μία μειοψηφία Ελλήνων. Αυτό είναι γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί ένα τέτοιο πολιτικό προσωπικό. Έστω και σε έναν λαό με ατομισμό, χαλαρή ηθική όπως η Έλληνες. Αν όχι τώρα τότε ΠΟΤΕ!

Όλα έχουν μία θαυμαστή λογική. Και η ιστορία επαναλλαμβάνεται. Οι Γερμανοί με την ντετερμινιστική κουλτούρα τους (όλοι τους οι φιλόσοφοι και όλη τους η παιδεία είναι τέτοια) καταστρέφουν λαούς για άλλη μία φορά. Και το κάνουν επειδή ακριβώς αδυνατούν να κατανοήσουν το λάθος της μεθόδου τους. Δεν το κάνουν με πρόθεση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος με αχρωματοψία να καταλάβει τα χρώματα.

Αυτά... Εγώ την χώρα μου όμως δεν θα την εγκαταλείψω για να πάω αλλού που έχει περισσότερα φράγκα.