Μαζεύοντας όσες σκέψεις και όσα έχω γράψει περί του θέματος Sub2 marathon, Kipchoge και Nike:
Το μόνο όφελος που υπάρχει από το εγχείρημα του Σαββάτου που πέρασε έχει να κάνει με το ότι πολύς κόσμος ασχολήθηκε με ένα αθλητικό θέμα και ένιωσε μία διάθεση να κινηθεί.
Πέραν αυτού δεν πρόκειται για κάτι γνήσιο ως επίτευγμα.
Ως προς το marketing - τεχνολογικό μέρος της υπόθεσης:
- Προσωπικά δεν έχω φορέσει κάποιο από αυτά τα υποδήματα - ούτε κάτι αντίστοιχης τεχνολογίας γενικά - και δεν πρόκειται να το φορέσω στο μέλλον. Για λόγους μηχανικής των αρθρώσεων τα υποδήματα που ανυψώνουν το πέλμα πολλά εκατοστά από το έδαφος δημιουργούν σε βάθος χρόνου μυοσκελετικά θέματα ειδικά σε γόνατα, αχιλλείους και - αν αντέξει τα προηγούμενα - στην μέση. Τρέχω 14 χρόνια με ότι μου δίνει το σώμα και η προπόνησή μου. Δεν έχω σοβαρούς αθλητικούς τραυματισμούς, έχω τρέξει τους 14 από τους 15 τελευταίους μαραθωνίους μου σε χρόνους από 2:43 μέχρι 2:56. Πρόσφατα στο Βερολίνο είχα απρόοπτο πρόβλημα στο πόδι και απλά τερμάτισα.. Αποφεύγω τα διάφορα τεχνολογικά "boosts". Πιστεύω ότι κάνουν κακό και στο μυαλό - τρόπο σκέψης. Θέλω και ξέρω ότι μπορώ να τρέχω άλλα τόσα χρόνια. Με ότι δίνει το σώμα μου και όχι τα υποδήματα ή τα διαστημικά τρόφιμα. Η φθορά του χρόνου θα έρθει, όπως μου αναλογεί.
- Οι πιθανότητες να τρέχει ο Kipchoge με τα ίδια παπούτσια που αγοράζει κάποιος από μαζική παραγωγή είναι πολύ μικρή έως ανάξια ευφυούς κουβέντα. Το όφελος δεν είναι % μετρήσιμο και η ποσοστιαία αναφορά από μόνη της είναι παραπλανητική. Όπως ισχύει και στην αεροδυναμική, δεν υπάρχει αναλογικό όφελος. Όταν διαφοροποιηθεί το βάρος, το ύψος, η τεχνική, η ταχύτητα του δρομέα τότε τα κέρδος μπορεί να είναι και αμελητέο. Σίγουρα δεν είναι αμελητέο το κέρδος της Nike που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε εκατομμύρια πελάτες.
- Στην ορειβασία λένε ότι το "στυλ" δηλαδή ο τρόπος, μετράει στην ανάβαση μιας κορυφής. Υπάρχουν Sherpas και φιάλες οξυγόνου, υπάρχει και το unsupported. Εδώ έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις "Sherpa" και assisted.
- Ένας δρομέας μπορεί να θέλει ένα παπούτσι που θα τον πάει πιο γρήγορα, πιο άνετα στα όρια του ή και εκτός αυτών. Αυτό το βρίσκω πληθωριστικό και αρκετά "επιθετικό" σαν λογική. Η κούραση είναι "φίλος" μας και δείχνει που πρέπει να βάλεις το μυαλό να σκεφτεί και να συνεργαστεί με το σώμα. Προτιμώ να μη βιάζω τέτοιες συνθήκες με "κουκουλώματα".
- Η WADA παρακολουθεί πλέον τους αθλητές - πέραν των βοχημικών εξετάσεων - με βάση τις "περίεργες" αυξομειώσεις στις επιδόσεις τους. Αν δουν σε elite επίπεδο αλλαγές άνω του 2% (αν θυμάμαι καλά) τότε βαράνε "συναγερμοί". Αν εδώ έχουμε τέτοιου επιπέδου αθλητές που έχουν βελτιώσει τις επιδόσεις τους κατά 3% ή 4% τότε τι θα έπρεπε να "χτυπάει" για να εξετάσουν αν είναι παράτυπα τα "βοηθήματα"; By the way: Δεν είδα να ασχολούνται πολλοί με τις δύο εγκαταλήψεις των αμερικανικών ΑΣΤΕΡΙΩΝ της Nike, του Rupp και της Hasay στον μαραθώνιο του Σικάγο. Και οι δύο είχαν σοβαρούς μυικούς τραυματισμούς στα πόδια τους. Και οι δύο είναι από τους πρώτους χρήστες της νέα τεχνολογίας της Nike. Και οι δύο ταλαιπωρούνται από επαναλαμβανόμενους σοβαρούς τραυματισμούς την τελευταία διετία. Θεωρώ συνδεδεμένα αυτά τα προβλήματα με τα βοηθήματα που ξεζούμισαν το σώμα τους καλύπτοντας τους συναγερμούς που θα έπρεπε να χτυπάνε! Αλήθεια, για έναν Kipchoge γνωρίζουμε πόσα άλλα ζευγάρια πόδια έχουν αποτύχει και καταστραφεί; Η τεχνολογία θα μπορουσε να δώσει απαντήσεις σε τέτοια θέματα και λέγεται big data. Αλλά αυτά δεν τα συζητάει καμία μάρκα δημοσίως. Η Garmin έχει τεράστια βάση πληροφοριών και θα μπορούσαν να μας δώσουν πραγματική σοφία σχετικά με το τι λειτουργεί και τι όχι.
Τροφη για σκεψη
ΑπάντησηΔιαγραφή