Μία άλλη "επαναστατική" οπτική της κρίσης στην Ελλάδα

Με βασανίζει εδώ και πολύ καιρό. Η σκέψη του γιατί γίνονται όλα όσα γίνονται. Ναι, η Ελλάδα είναι μία χώρα της οποίας η κάτοικοι έχουν την κουλτούρα της αρπαχτής, του προσωπικού συμφέροντος και της έλλειψης κοινωνικής συνείδησης. Μπορεί κανείς να το διαπιστώσει με μία ματιά στο τρόπο που φτιάχνουμε τα σπίτια μας, στην οδική συμπεριφορά μας, στον τρόπο που αδιαφορούμε για τον δίπλα μας όταν κοιτάζουμε να διοριστούμε (ή να διορίσουμε τα τέκνα μας) σε θεσούλες που είναι ή χαριστικές ή δεν μας αξίζουν. Το κριτήριο σκέψης μας είναι βασισμένο στο προσωπικό και μόνο συμφέρον! Και όταν τα πράγματα δεν βολεύουν, έχουμε την εύκολη λύση του "τι να κάνω" και του στρίβειν δια της μεταναστεύσεως!

Ναι! Όλα τα παραπάνω ισχύουν και λίγα λέω (δεν χωράνε σε πολλές σελίδες πόσο μάλλον σε ένα απλό blog post!). Αλλά, ταυτόχρονα η χώρα αυτή έχει και πλεονεκτήματα. Όπως ο φυσικός της πλούτος, η δυναμική της γεωργικής καλλιέργειας και της παραγωγής τροφίμων. Η πληθώρα πηγών και επιλογών ανανεώσιμης ενέργειας. Ο καλός της ο καιρός. Δυστυχώς δεν μπορώ να προσθέσω στα θετικά την κουλτούρα των κατοίκων της...

Και ναι, χρωστάμε περισσότερα από όσα θα βγάλουμε τα επόμενα χρόνια, εξαιτίας αλόγιστης σπατάλης μας και πρακτικών αρπαχτής που εφάρμοσαν όλοι και ως συνήθως κάποιοι περισσότερο. Αλλά όταν  χρωστάς μπορείς να κάνεις έναν διακανονισμό. Βέβαια πλέον δεν έχουμε και την φήμη του πιο αξιόπιστου συνομιλητή καθώς ως κοινωνία έχουμε κάνει πολλές κολοτούμπες στην ιστορία μας και από χρεοκοπίες άλλο τίποτα! Αλλά οι δανειστές μας κανονικά είναι επίσης με την πλάτη στον τοίχο, καθώς αν πούμε "δεν σφάξαμε" τότε οι επιλογές τους είναι ελάχιστες και σίγουρα άκρως επιζήμιες! Τα διάφορα σενάρια διακανονισμού χρέους που συζητιούνται είναι στο σύνολό τους ανούσια: Ποια είναι τα οφέλη για το Δημόσιο από ενδεχόμενο «κούρεμα» 50%

Με αυτά στο μυαλό, θα κάνω μία παραδοχή που είναι αρκετά ουτοπική, αλλά θέλω να δείξω την δυναμική που μας δίνει. Θα πω λοιπόν: έστω ότι η Ελληνική κοινωνία ξεχνά τις κακές συνήθειές της και δείχνει ομοψυχία (που δεν έχει δείξει ούτε μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο...), αποφασίζει ως κοινωνία να μην θρέφει "παρόχους υπηρεσιών" και μόνο, να απαλείψει τις αδικίες στο συνταξιοδοτικό, ασφαλιστικό και εργοδοτικό (μαύρη εργασία, συντάξεις "αναπηρικές" ή στα 50 έτη κλπ). Επίσης αποφασίζει ότι αν είναι να μας αναγκάσουν κάποιοι τραπεζίτες (εγχώριοι και εισαγόμενοι) να υποβαθμίσουμε την ζωή μας κατά τις δικές τους επιλογές κατά 40-60% (μειώνοντας την αγοραστική μας δύναμη, ή τι υποδομές μας σε θέματα υγείας ή παιδείας), για να αποπληρώσουμε τα χρέη μας, ίσως τελικά είναι καλύτερα να το κάνουμε μόνοι μας με ομαδικές αποφάσεις κοινά αποδεκτές, επιλέγοντας που και τι θα "απαρνηθούμε".

Με βάση αυτή την ουτοπική παραδοχή, θα μπορούσε να ισχύει το ακόλουθο σενάριο "αυτάρκειας και ισορροπίας":

• Υιοθέτηση πολιτικού συστήματος Προεδρικής δημοκρατίας με θητεία προέδρου 6 ετή με εκλογή απευθείας από τον λαό. Βουλή 100 βουλευτών, με εκλογή από τον λαό. Υπουργικό συμβούλιο διοριζόμενο από τον Πρόεδρο. Ασυμβατότητα υπουργικής θέσης και βουλευτικής θέσης. Όριο ηλικίας τα 67 έτη για τους βουλευτές και όχι πάνω από 2 θητείες. Κανένα όριο για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
• Πάγωμα οποιασδήποτε πληρωμής τόκων σε χρέη - ομολογιακά δάνεια προς ξένους ή εγχώριους δανειστές (ακόμα και σε ασφαλιστικά ταμεία)
• Πάγωμα οποιασδήποτε σύναψης νέων δανείων (ναι... δεν θα παίρνουμε νέο χρήμα από πουθενά, και ειδικά όχι για να πληρώσουμε παρηκμασμένες δομές και "παρόχους αχρείαστων υπηρεσιών")
• Πάγωμα πληρωμών ακόμα και ληξιπρόθεσμων ομολόγων για τα επόμενα 15 χρόνια. Χωρίς δυνατότητα διαπραγμάτευσης λέμε στους κατόχους ότι όσα λήγουν μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, περάστε να τα εισπράξετε με καθυστέρηση 15ετίας.
• Καθορισμός μέγιστου πλαφόν δαπανών για τον δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανόμενων αμυντικών δαπανών.
• Δαπάνες για παιδεία που θα ανέρχονται στο 7,5% του ΑΕΠ όπως αυτό θα προκύψει μετά την "καθίζηση" που θα υπάρξει.
• Δημόσια παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Απαγόρευση λειτουργίας φροντιστηρίων και ιδιωτικών σχολείων. Ένταξη όλων των ιδιωτικών σχολείων στο δημόσιο σύστημα παιδείας (με χρήση των υποδομών από όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης).
• Δαπάνες για υγεία που θα ανέρχονται στο ποσό των 500ευρώ ανά άτομο ανά έτος (για τα 10 μύρια κατοίκων αυτό συνεπάγεται περίπου 5.000.000.000 ευρώ), αλλά με το δεδομένο που αναφέρω παρακάτω.
• Εθνικοποίηση όλων των κλινικών, νοσοκομείων και παραγωγικών μονάδων φαρμάκων. Όλοι οι γιατροί θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Απαγορεύεται η εξάσκηση της ιατρικής σε ιδιωτικό επίπεδο. Μοντέλο Κούβας. Κάλυψη των εξόδων σπουδών από το κράτος.
• Κατάργηση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δημιουργία μητροπολιτικών δήμων μόνο στις πόλεις με περισσότερο από 1 εκατομύριο κατοίκους, με ευθύνη μόνο για την ασφάλεια και την καθαριότητα των πόλεων.
• Υποχρεωτική ανακύκλωση απορριμάτων. 
• Εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και ενοποίηση αυτών ώστε να προκύψουν 3 τράπεζες. Όλοι οι εργαζόμενοι γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι. Κάλυψη των εξόδων σπουδών από το κράτος, για όλους τους νέους εργαζόμενους.
• Εθνικοποίηση όλων των ασφαλιστικών οργανισμών και συγχώνευση αυτών σε 2 οργανισμούς. Ένας για τους δημοσίους υπαλλήλους και ένας για τον ιδιωτικό τομέα. Δεν θα υπάρχει καμία ιδιωτική ασφάλιση στην χώρα, ούτε και για αυτοκίνητα!
• Έλεγχος των θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα. Αυτοματοποίηση διαδικασιών και χρήση νέων τεχνολογιών όπου είναι εφικτό. Ενιαία μισθολόγιο για όλο τον δημόσιο τομέα (από τον απλό υπάλληλο, μέχρι τους γιατρούς και τους δικαστικούς)
• Απαγόρευση απεργιών στον δημόσιο τομέα.
• Κατάργηση συνδικάτων για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.
• Κατάργηση μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων
• Πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων με αντικειμενικά κριτήρια και μέσω προκήρυξης θέσεων και διαγωνισμών.
• Κατάργηση δικαιωμάτων αποζημίωσης απόλυσης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα
• Κατάργηση επιδομάτων οποιασδήποτε μορφής στον δημόσιο τομέα.
• Θέσπιση 12 μισθών ανά έτος για όλους τους εργαζομένους.
• Υποχρεωτική ασφάλιση όλων. Συνταξιοδότηση μόνο σε περίπτωση σοβαρής αναπηρίας (εδώ μπαίνει ο παράγοντας κοινωνικής ευθύνης που έβαλα στην ουτοπική παραδοχή μου).
• Φορολόγηση της ιδιοκτησίας ακίνητης περιουσίας, όταν αυτή υπερβαίνει τα 30 τετραγωνικά μέτρα ανά άτομο (οικογένεια 3 ατόμων δικαιούται μέχρι 90τμ αφορολόγητα). Ο δείκτης φορολογίας θα είναι τέτοιος ώστε να είναι αδιανόητο να υπάρχει τάξη εισοδηματιών από ακίνητα ή κατόχων μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Το όριο ισχύει για όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως ηλικίας, που συστεγάζονται!
• Απόλυτη νομιμοποίηση όλων των αυθαιρέτων, αλλά θα υπαχθούν στο καθεστώς φορολόγησης και ορίων που ανέφερα πριν
• Κατάσχεση και δήμευση με πλειστηριασμό των ακινήτων που οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν να πληρώσουν έγκαιρα τους σχετικούς φόρους.
• Κρατικοποίηση όλων των αγροτικών εκτάσεων και μίσθωση αυτών σε αγροτικούς παραγωγούς με συγκεκριμένα όρια παραγωγής
• Φορολόγηση της κατοχής αυτοκινήτων όταν αυτά υπερβαίνουν σε πλήθος το ένα ανά οικογένεια.
• Ειδική αυξημένη φορολόγηση των εισαγόμενων τροφών, οποιασδήποτε μορφής.
• Λειτουργία μεταποιητικών εταιρειών και επεξεργασίας τροφίμων, μόνο υπό καθεστώς ειδικής άδειας και έλεγχος των δικτύων διανομής των προϊόντων από το κράτος με ειδικές άδειες επίσης. Αποφυγή δημιουργίας αλυσίδων μεσαζόντων.
• Δήμευση της περιουσίας της εκκλησίας πλην μοναστηριών, ναών και των ιερών αντικειμένων.
• Δημόσια (προσοχή στην διάκριση μεταξύ κρατικής και δημόσιας) μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας
• Ιδιωτικοποίηση όλων των τοπικών μέσων μαζικής μεταφοράς, αστικών ή μη. Ιδωτικοποίηση των μέσων αλλά όχι των υποδομών των μέσων μαζικής μεταφοράς μεγάλων αποστάσεων, όπως μέσα σταθερής τροχιάς, ιπτάμενα ή πλέοντα. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι γραμμές και οι σταθμοί των τρένων θα είναι δημόσια περιουσία. Όπως και οι αυτοκινητόδρομοι.
• Επέκταση των δικτύων των μέσων σταθερή τροχιάς (τρένα) τόσο σε αστικό όσο και υπεραστικό επίπεδο. Αναβάθμιση της τεχνολογίας αυτών για ταχύτερες μετακινήσεις.
• Κατάργηση διοδίων στους δρόμους και θέσπιση ετήσιου τέλους κυκλοφορίας σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας που θα καλύπτει και τα διόδια. Όποιος δεν θέλει να χρησιμοποιεί δρόμους ταχείας κυκλοφορίας δεν θα πληρώνει το τέλος αυτό (μοντέλο Ελβετίας). Το τέλος αυτό θα πρέπει να είναι πολύ υψηλό έτσι ώστε να δοθούν κίνητρα για χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς στις μετακινήσεις.
• Υψηλές τιμές καυσίμων και κρατικοποίηση όλων των διυλιστηρίων.
• Κρατικό δίκτυο παραγωγής και διανομής ενέργειας και ύδρευσης. Κατάργηση όλων των προνομίων των εργαζομένων σε αυτές τις υπηρεσίες. Επίτευξη ενεργειακής αυτονομίας μέσα στα επόμενα 8 χρόνια, με ελαχιστοποίηση της εισαγωγής πετρελαίου και παραγώγων του. Επιβολή κατά κεφαλή ορίων κατανάλωσης νερού.

Είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε όλα αυτά; Αν ναι... τότε είναι καιρός για να κάνουμε την δική μας πραγματική επανάσταση!