Η ευθύνη της διοργάνωσης αγώνων σε βουνό

Με εμπειρία από διοργάνωση 13 αγώνων βουνού μικρής / μέσης διάρκειας και συμμετοχής σε πολλούς άλλους τα τελευταία 5 χρόνια, τολμώ να συντάξω αυτό το κείμενο για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που συνοδεύουν κάθε τέτοιο εγχείρημα, από την πλευρά του διοργανωτή.

Όσα γράφω, μπορεί να βρίσκουν αρκετούς αντίθετους, αλλά αν προκληθεί κάποια συζήτηση, μόνο καλό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα, αρκεί να είναι σε καλοπροαίρετη βάση. Όπως έτσι είναι και η λογική του κειμένου μου. Δεν διεκδικώ το αλάθητο ούτε ότι είμαι ο πιο έμπειρος εκ των διοργανωτών. Απλά είπα να περάσω σε μορφή κειμένου τις μέχρι τώρα εμπειρίες μου. Σε κάθε περίπτωση, η αυτορύθμιση είναι απείρως καλύτερη από την επέμβαση άσχετων παραγόντων (όπως τα ΜΜΕ ή νομοθετικές παρεμβάσεις) που θα ακολουθήσει αν γίνει κάτι κακό.

Αρκετά με τα "εισαγωγικά".

Πάντα με ξένιζε η αποστροφή πολλών διοργανωτών την ώρα που τερμάτιζα έναν αγώνα βουνού: "Ήταν πολύ δύσκολος ε;"...!!! Η συχνότητα που ακούγεται αυτό, σε συνδυασμό με την τακτική της σύγκρισης με άλλους γνωστούς αγώνες βουνού (όπως ο Μαραθώνιος του Ολύμπου), με άφηνε με μία απορία: Μα τρέχουμε για να ξεποδαριαστούμε, ή για να χαρούμε την προσπάθεια, τα τοπία και την συντροφικότητα (ή την μοναξιά) του αγώνα; Φυσικά δεν αντιλέγω ότι ένας αγώνας με υψηλό δείκτη τεχνικής δυσκολίας θα αφήσει πιο έντονες μνήμες, λόγω των οριακών συνθηκών που φτάνει ο συμμετέχων. Ωστόσο, οι διοργανωτές με ποια κριτήρια σχεδιάζουν έναν αγώνα; Η επανάληψη της ερώτησης που έγραψα λίγο πριν, δείχνει ότι ένα βασικό κριτήριο είναι απλά το πόσο "ηρωικό" ή δύσκολο είναι το εγχείρημα, είτε από πλευράς υψομετρικών, είτε από πλευράς τεχνικού τερέν.

Ο διοργανωτής ενός αγώνα βουνού, στέλνει 100-200-600 δρομείς να καλύψουν μία απόσταση σε μονοπάτια, φαράγγια και κορυφογραμμές, Αυτό προφανώς περιέχει κάποιες δυσκολίες και κάποια ρίσκα. Το επίπεδο αυτών είναι ένα θέμα, το κατά πόσο αυτά είναι υπολογισμένα και αναγνωρισμένα είναι ένα άλλο θέμα! Το βουνό είναι ανίκητο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Οι διοργανωτές οφείλουν να γνωρίζουν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η διαδρομή που έχουν επιλέξει για τον αγώνα τους είναι σε αρμονία με το βουνό και δεν πάει να το "νικήσει". Οι διαδρομές των αγώνων δεν βάζουν τους δρομείς σε θέση "ανταγωνιστική" προς το βουνό και τις δυσκολίες του. Τους βάζουν σε αρμονία και ροή μέσα σε αυτό. Γνώση σημαίνει ότι ο υπεύθυνος του αγώνα ΖΕΙ το βουνό που χρησιμοποιεί στον αγώνα του, κάτω από πολλές διαφορετικές συνθήκες και γνωρίζει τον χαρακτήρα του και τις ομορφιές του. Σε αυτή τη γνώση περιλαμβάνω:

• πως εκδηλώνονται οι διάφορες καιρικές συνθήκες
• που δημιουργούνται φυσικές δυσκολίες και ανάλογα με τον καιρό
• που μπορεί να υπάρχει παγίδα - απρόοπτο
• ποιες είναι οι φυσικές / ιστορικές "ροές-διαδρομές" των ανθρώπων και των ζώων πάνω στο βουνό
• λύσεις σε περιπτώσεις κακών καρικών συνθηκών
• τα όρια χρήσης του βουνού (πλήθος που μπορεί να δεχτεί, τεχνικό επίπεδο δρομέων που θα συμμετάσχουν, δυνατότητες προσβάσεων με μέσα διάσωσης)
• διαδρομή που δίνει το συναίσθημα του επιτεύγματος στον συμμετέχοντα (άλλο να ανεβοκαταίβεις την ίδια πλαγιά 4 φορές μόνο και μόνο για αν "βγει" η απόσταση και τα υψομετρικά και άλλο να διασχίσεις έναν όγκο)

Όταν μία διοργάνωση θέτει σε υψηλότερο επίπεδο τα θέματα, τεχνικής δυσκολίας, ομορφιάς και δημοσιότητας σε σχέση με την πραγματική γνώση που αφορά τον χαρακτήρα του βουνού, τότε δημιουργεί συνθήκες που μπορεί να εξελιχθούν άσχημα για τον αγώνα. Ο φετινός χειμώνας είναι ένα ιδανικό παράδειγμα: Τα περισσότερο βουνά της Ελλάδας, δέχτηκαν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες χιονιού και για μεγαλύτερη διάρκεια από ότι συνήθως. Αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει τους διοργανωτές σε επανεξέταση των ημερομηνιών των αγώνων τους, και πιθανά σε μικρές αναβολές (15 ημέρες είναι υπέρ αρκετές για να "συναντήσουν" συνθήκες παρόμοιες με τις υπόλοιπες χρονιές). Επίσης όταν πλησιάζοντας στην ημέρα του αγώνα υπάρχει πρόβλεψη για καιρικές συνθήκες που μπορεί να αλλάξουν τον χαρακτήρα του βουνού για τους δρομείς που καλούνται να το διασχίσουν, τότε πρέπει να υπάρχει αντίστοιχος σχεδιασμός προκαταβολικά. Θυμίζω σε όλους το παράδειγμα της διοργάνωσης του UTMB 2011 που έχοντας μάθει από το λάθος της περασμένης χρονιάς (το 2010 έστειλε τους αθλητές να "νικήσουν" τις καιρικές συνθήκες... και έφτασε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις), το 2011 όταν παρουσιάστηκε καιρικό πρόβλημα είχε έτοιμες εναλλακτικές που σεβάστηκαν το βουνό και ταυτόχρονα εξασφάλισαν τους συμμετέχοντες στο σύνολό τους. Υπήρξε προσαρμογή που είχε βασιστεί σε γνώση.

Με βάση τα παραπάνω, κάθε διοργανωτής πρέπει να μπορεί να:

• Θέτει προδιαγραφές τεχνικής κατάρτισης και φυσικής ικανότητας των συμμετεχόντων δρομέων για τον αγώνα του
• Θέτει ανάλογες προδιαγραφές υποχρεωτικού εξοπλισμού
• Προετοιμάζει εναλλακτικές διαδρομές
• Προετοιμάζει έκτακτες παρεμβάσεις (όπως μπορεί να είναι ένας επιπλέον σταθμός υδροδοσίας ή μία επέμβαση στην σήμανση της διαδρομής π.χ. λόγω κακής ορατότητας)
• Σχεδιάζει αποστολές πρώτων βοηθειών και διάσωσης
• Μεταθέτει των αγώνα αν κριθεί αναγκαίο
• Να αξιολογεί τους πόρους και τις υποδομές που έχει στην διάθεσή του για την σωστή υλοποίηση του αγώνα τόσο εντός προδιαγραφών όσο και σε πιο οριακές συνθήκες.
• Να εξασφαλίζει στο 100% την διαθεσιμότητα των πόρων του με βάση το σχέδιο του (δεν γίνεται να "λείπει" κανείς και τίποτα από την "μάχη" τη ώρα που διεξάγεται ο αγώνας)

Όλα τα παραπάνω (και πιθανά ακόμα και άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή), είναι προτεραιότητες ανώτερες από στοιχεία όπως: πιθανή δυσαρέσκεια των δρομέων που συμμετέχουν, δυσαρέσκεια χορηγών ή αρνητική δημοσιότητα κλπ.

Πέραν των παραπάνω, υπάρχει ένα ακόμα επίπεδο ευθύνης του διοργανωτή, απέναντι στο άθλημα και την κοινότητά του: Οφείλει να δημιουργεί συνθήκες που δεν θα δυσφημίσουν το άθλημα και τους αθλητές του. Και αναφέρομαι στην πιθανότητα ατυχήματος που θα "σημαδέψει" την κοινότητα των δρομέων βουνού (μια και αυτό είναι το θέμα εδώ). Σημειώνω εδώ ως παράδειγμα το ατύχημα που έγινε στον Λούσιο τον Μάιο του 2007 και την μορφή που αυτό πήρε στα ΜΜΕ (αγγίζοντας δραστηριότητες όπως το rafting, το canyoning και την πεζοπορία),

Στο πρόσφατο παράδειγμα της Ζήριας, όπου πέρυσι είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τον καιρό, φέτος υπήρχε σαφής καιρική πρόβλεψη για καταιγίδες. Επίσης η Ζήρια διατηρούσε ποσότητες χιονιού παραπάνω από τις συνηθισμένες για την εποχή. Η εκ νέου απρόοπτη διακοπή του αγώνα ίσως θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχε σχεδιασθεί εναλλακτική διαδρομή. Φυσικά η διοργάνωση του αγώνα πήρε την σωστή απόφαση την δεδομένη στιγμή αφού οι προδιαγραφές δεν ήταν τέτοιες που θα έδιναν ασφάλεια στους δρομείς στην αρχικά σχεδιασμένη διαδρομή. Άλλο όμως η έκτακτη αντιμετώπιση του προβλήματος και άλλο ο σχεδιασμός με βάση τις προβλεπόμενες συνθήκες. Η πρόγνωση ήταν ξεκάθαρη και το βουνό έχει τον δικό του χαρακτήρα που φυσικά δεν αλλάζει! Και φυσικά οι δρομείς πρέπει να ξέρουν τι διαφοροποιήσεις μπορεί να προκύψουν.

Επιστρέφοντας στο θέμα "ηρωικότητας" ενός αγώνα που έγραψα στην αρχή, θα βάλω την άποψή μου σε μία φράση: Διοργανωτική επιτυχία είναι όταν οι αθλητές νιώθουν την ικανοποίηση της προσπάθειας και του επιτεύγματος (ενίοτε και "ηρωικής") αλλά αυτό να έχει γίνει με βάση τον σχεδιασμό του "σκηνοθέτη" - διοργανωτή! Αυτή είναι η πρώτη υποχρέωση του υπεύθυνου κάθε αγώνα βουνού. Τα απρόοπτα που μπορούσαν να αποφευχθούν, αλλά δεν αποφεύχθηκαν είναι ένδειξη διοργανωτικής αποτυχίας. Και κανείς διοργανωτής δεν πρέπει να θέλει να μπει στην θέση να αποδείξει ότι μπορούσε ή δεν μπορούσε να αποφύγει κάτι...

Είναι πολύ δύσκολο να περάσει κάποιος στην οργανωτική πλευρά των αγώνων. Ας γίνεται με σεβασμό (ή μετά φόβου και γνώσης όπως λέγεται) τόσο στην μορφή όσο και την κοινότητα του αθλήματος.

My story to a 2:44 Barcelona marathon in 2012

I thought I should share my experience and plan for a personal best of 2:44:30 at the 2012 Barcelona Marathon. Hope this is usefull for runners of all levels.

Start with a small intro:
I 've been a runner for 6 years more or less. During this period I have completed several marathons, countless smaller distance events, and a dozen or more ultra distance runs (2x100milers included). Since I am a working man as well, I have learned to make the most of my training, and on top keep my running mojo alive an kicking. I must admit that no injuries have bothered me all these years. My marathon achievements timeline is like this:

• 2007 - Athens Classic marathon (one of the toughest official marathon routes): 3:20
• 2008 - Athens Classic marathon: 3:10
• 2009 -  Pafos marathon in Cyprus: 3:05, Athens Classic marathon: 3:05
• 2010 - Rotterdam marathon: 2:56, Athens Classic: 2:56
• 2011 - Thessaloniki marathon: 2:49
• 2012 - Barcelona marathon: 2:44

 I have no coach and never had one. I am running all distances and usually I participate to more than 10 events per year (all inclusive, some triathlons as well). I was born in 1971 (making me 41 years old at the time of this article).

Basic principles
Barcelona Marathon 2012 took place on 25th of March. I started my preparation in mid November (a bit more than 4 months to prepare), with a goal to improve b 3-4 minutes my achievement of 2011 at Thessaloniki marathon (2:49). Before starting my training plan, I had a period of 6 months in which I was preparing for an Ironman and a 100miler on the mountains. Basically I was with zero speedwork for 5 months (before November 2011), while I had huge milleage at very slow pace (training for my 100miler).

My job is an office work of 9-11 hours per day, 5 days per week. I am married with no children. My time is quite limited, but I really enjoy running and training. I read a lot of sports books, and I like to try and test new things on my training plan. Pilars of my training:

• Avoid injuries
• Enjoy as much as possible
• Make the most of my limited training time (effective training)

The plan
My plan was based on these priciples:

1. Consistent interval training with "tunnel vision" effort, 2 times per week (followed by focused 30minutes of stretching)
2. Surprisingly slow long runs
3. 4 days per week with morning - evening runs (double workouts)
4. One easy day per week, one easy week per month
5. Core strength training 4 times per week (abs, back)
6. Leg strength for 7 weeks at the start of the preparation period
7. Monitoring body weight and trying to lose as much as possible from the extra kilos added during the annual off-period.

Points 1,2 above are the most crucial as I came to understand over the previous years but especially this year. No mercy on the intervals! These are usually the less popular runs and usually unpleasant ones. When I do my interval sessions, I have one thing in mind: They are "expensive" for my mentality, so better make them count! Also the slow runs were done at approximately 1min to 1:10 slower than my target race pace. Meaning that I was running at 5:00 - 5:15 per kilometer, which felt really slow for me. But... if I push a bit more, then even though I am ok during this run, it takes longer to recover for my next session! And of course, there is no gain in going 4:40 instead of 5:05 per kilometer! So ... why go faster?

The double workouts helped in the sense, that the evening run, was always on heavy legs. This is good for getting used to running while tired.

Abs and back excersises help technique, stability and eficiency in style. They are the easiest way to improve performance, yet I see very few people doing them!

Leg strength at the early part of the period, involved balanced routines for all the leg. Quads, hamstrings, calves, glutes.

My milleage per week, never exceeded 120km and never went below 70km (except during tappering and sickness week).

Getting things done
A period of 4 months for preparation is the longest preparation period I have ever been through! Many things can go wrong!!! During this period I had one thing on my mind. Always look at the coming week and not further. If I was feeling slugish, I would exchange a hard session with an easier one, or even cancel. As long as this is a limited incident, it does not affect the plan at all. And it makes me recover and feel better.

I am using Training Peaks online service to keep track of my workouts. When I am running I do not pay attention to my watch. I do not care at all about heart rate or pace. But I record everything so that I can review later my workout. Especially for the interval sessions, I think it is important always to review the data so that I can pin point (mostly based on heart rate data) if I have been trying as hard as I should during all the intervals. Training Peaks, is the best platform I have seen so far, and I have tried a few! They have some excellent features (for members only) that evaluate the stress that each session is imposing on your body, the long term load according to your training (based on volume as well as intensity), and finally an indication of the fitness level! The diagram of my preparation period is presented in the picture below.

The blue line indicates my accumulated training load according to the training stress score per day. The purple line indicates the tiredness and stress accumulated in my body. The orange line represents the training stress balance, or for simplicity how fresh I am at a given time. For top performance, TSB should be either "0" or slightly positive, and the purple line should either "0" or negative.

Overall in this period, I executed 20 interval sessions with distances ranging from 400m to 1000m and usually 7 repetitions going up to maximum 10. I did almost every week a non stop, easy going long run ranging from 21km to 34km with some uphill in them. Included two half marathon distance races in early February and early March (bit displaced my "test race 2" in the chart). Early to mid February had to slow down due to illness. But there was no stress. My intervals were going well and had no injuries. So nothing could make me feel stressed, even a 10 day fall back.

From starting line to finish line

With 25th of March approaching, I started to cool down my training. I have noticed from past experience, that when I take a "low" week, usually I feel really fresh from the mid of the following week. So there is an obvious delay. So I applied this to my tappering for the marathon. My really low week was the week before the race-week. I rested a lot, and did less interval sessions. On race week, I did almost every day short runs of 5-7k and one 5x intervals session. So I arrived at the start line fresh, but also strong without sacrificing my fitness. Training Peaks helped a lot in this direction as well. I included a bit of mountan biking these last 10 days as well, as a low stress but excellent aerobic exercise. My target was a 2:45-2:46 finish time.

So on 25th of March I stood at the start line happy and strong. The weather was on the hot side with 18degC early in the morning expecting to go to 20-21degC at the later stages of the marathon. The route is a slightly hilly one with about 280m of total accumulated ascent. My race plan was to take advantage of the cooler temperature of the morning and push it a bit more in the first half. This was not a race for negative split for me. I passed the half marathon in 1:19:07 and was feeling good, but I knew that the sun and the heat would take their toll eventually. At the 27th km I saw some runners suffering from stomach problems, and we were already at 20degC and out in the open part of the route, next to the beach front. The next 10k were exposed to the sun, with light head wind and temperature rising. Till the 29th km, I was on track for a 2:41 marathon. But it was then that I decided to secure my race since I was seeing more and more runners around me sufering from the heat. I would be very happy to go faster than my plan. So I settled to a comfortable pace, a bit lower than in the early stages of the race. Till then I was at 3:48 min/km. Then I fell back to to 3:55 min/km. The last 2km to the finish line are uphill in this race, so eventually I run these at 4:10 min/km, which was my slowest kilometer in the race. I never went faster than 3:30 and never slower than 4:10 per kilometer. When I crossed the finish line, my legs were tired but not in pain, the clock was at 2:44:30 and I was happy! There were more than 17.000 runners in this marathon. I passed the 5th kilometer 123rd, the half marathon 119th and finished 121st. I think I had a good plan.

The organization is top notch. I would dare say that it was the best orgnized event I have ever run. The route is not a really fast one, since it has some ups and downs and the hot weather possibility is very likely! One thing that I know that affects me a lot, is the heat.

Looking forward for my next marathon in 2013 with a goal to break the 2:40 mark. Staying healthy and running happily is the only way to this.

Enjoy your training.

A week in Singapore and Bintan

Have spent last week visiting Marie in Singapore. We 've been running, cycling around the small SE Asian country. This was my second visit in this country and region in the last 3 years.

The country itself is a modern city, very well organized and clean, in the middle of rain forest area. The temperature all year round, is between 28-32deg C, but the humidity makes it feel most of the times like 36 or 38deg C. Rains are quite often even on a daily base.

During the visit I have met the group of people working for Metasport a company that is organizing sports event in the area, ranging from cycling events to duathlons, triathlons and aquathlons. A great group of people, working together to prepare the events, but also organize training camps and sessions on a regular base.

During the weekend we moved to Bintan island (about 50mins by boat) which is part of Indonesia, in order to attend the training camp there, and also do a recce of the bike route for the Metaman of September 15th 2012. This is the Iron and half Iron distance triathlon organized from Metasport. 

The island is exotic and the bike route will provide an excellent cycling experience to the participants. It is with rolling hills. The heat is one thing to consider though! But the landscapes will reward all participants. The Nirwana Gardens resort is an amazing place suitable for families as well as athletes, and is located right where all the action is happening: start, transition area and finish!

The food in this part of the world is amazing! Healthy but also with exotic tastes and great variety. I love it! Forget about alcohol... State taxes make it unreachable! Not a problem for me though.

Did some training as well. At Bintan I met the amazing Kiwi: Cameron Brown, the triathlete who has been at the front line of the sport for 20 years more or less! We cycled and run together and this was an amazing experience. Check out the video (he is the guy in blue).

I must admit that the heat combined with humidity has been giving me a hard time during my training sessions. But not as bad as I was expecting. Early morning rides and runs (like 5:30 early...) were in the plan, and to my surprise there are many out doing sports at this time of the day.

Singapore is offering amazing parks like the Mac Richie (amazing trails) or Bedok (flat loop) for running, as well as a great beach front of more than 20kms.

That was a great week! Batteries full and ready for new adventures.

Super Carbs - Η νέα γενιά υδατανθράκων για αγώνες αντοχής

πηγή: UCAN - Roberts et al. Nutrition Oct 2010 

Οι αθλητές αντοχής (ποδηλάτες, δρομείς, κολυμβητές, τριαθλητές) γνωρίζουν την σημασία της τροφοδοσίας και ενυδάτωσης μέσα στον αγώνα τους, αλλά γνωρίζουν και τι θα πει "οικονομία" στην κίνησή τους. Ο καλός αθλητής έχει καταφέρει να πηγαίνει πιο γρήγορα, πιο μακρυά, αλλά... καίγοντας το κατάλληλο καύσιμο. Τα αποθέματα γλυκογόνου στο σώμα μας αρκούν για 2 ώρες στην καλύτερη περίπτωση όταν η προσπάθειά μας είναι στα όρια του αναερόβιου κατωφλιού (έντονη). Το γλυκογόνο είναι το πιο εύκολα προσβάσιμο και άμεσα ενεργό καύσιμο στο σώμα μας... αλλά δεν έχουμε αρκετό για να μας "πάει" σε έναν αγώνα 3 - 6 - 10 ή περισσοτέρων ωρών. Το άλλο "καύσιμο" που κουβαλάμε είναι το λίπος μας. Οι αθλητές που καταφέρνουν να "εκπαιδεύσουν" το σώμα τους να καταναλώνει όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό λίπους και μικρότερο γλυκογόνου γίνονται πιο "οικονομικοί" και πάνε πιο μακρυά και συνήθως πάνε και πιο γρήγορα! Ο λόγος για το "πιο γρήγορα" είναι απλός: Το λίπος στο σώμα μας είναι ένα αξιοσημείωτο ποσοστό του βάρους μας. Το σώμα που αντλεί ενέργεια διασπώντας λίπος, κατά την διάρκεια της μεγάλης προσπάθειας, προφανώς επιτυγχάνει να έχει και μικρότερο συνολικό βάρος. Δύο ποδηλάτες που βγάζουν την ίδια "ισχύ" στο πετάλι, αλλά ο ένας είναι ελαφρύτερος από τον άλλο, προφανώς σε μία δεδομένη διαδρομή ανηφόρας, ο ελαφρύς θα φτάσει πιο γρήγορα από τον πιο βαρύ!

Μία άλλη παράμετρος της διατροφής έχει να κάνει με τις στομαχικές διαταραχές που πιθανά προκύπτουν από το είδος και την ποσότητα της τροφής - καυσίμου που καταναλώνουμε. Οι στομαχικές διαταραχές, είναι ένας από τους 3 πιο σημαντικούς παράγοντες προβλημάτων σε αγώνες αντοχής και υπερ-αντοχής. Τις περισσότερες φορές αυτού του είδους τα προβλήματα ξεκινάνε από το γεγονός ότι μέσα στο στομάχι "κάθονται" κάποιες ποσότητες υγρών ή τροφών που έχουμε καταναλώσει για να συνεχίζουμε την προσπάθειά μας. Οι τροφές και τα υγρά μας είναι χρήσιμες την στιγμή που φτάνουν στις μυικές ίνες που τις χρειάζονται. Μέχρι τότε, είναι πιθανές πηγές προβλημάτων! Καλή τροφή είναι αυτή που "εγκαταλείπει" γρήγορα το στομάχι και αρχίζει η διαδικασία της χώνεψης που μέσω του λεπτού εντέρου επιτρέπει την απορρόφηση από το αίμα που στην συνέχεια παραδίδει στους μύες τις ουσίες που χρειάζονται.

Μία νέα γενιά υπερ-υδατανθράκων έχει παρουσιαστεί πρόσφατα. Αυτοί έχουν μεγάλο μοριακό βάρος από 500.000 μέχρι 700.000 (σακχαρόζη έχει βάρος 180, η μαλτοδεξτρίνη που χρησιμοποιείται σε gels κλπ έχει βάρος από 1.000 - 10.000). Το ακριβές βάρος δεν έχει τόσο σημασία, απλά το αναφέρω για να έχουμε στο μυαλό μας τις τάξεις μεγέθους. Επίσης έχουν πολύ χαμηλότερη ωσμωτικότητα (μικρότερη απορρόφηση νερού). Οι γνωστοί μας υδατάνθρακες (δεξτρόζη, μαλτοδεξτρίνη κλπ) απορροφώντας εύκολα νερό καθυστερούν την "εκκένωση" από το στομάχι μας. Η νέα γενιά υπερ-υδατανθράκων προχωράει πιο γρήγορα εκτός του στομαχιού λόγω μικρότερης όσμωσης και μεγαλύτερου μοριακού βάρους. Άρα και λιγότερες πιθανότητες στομαχικών διαταραχών, αλλά και ταχύτερη επεξεργασία από το λεπτό έντερο και κατ' επέκταση είσοδος στο "σύστημα". Σύμφωνα με κάποιες έρευνες οι νέα γενιά υδατανθράκων περνάει στο λεπτό έντερο μέχρι και 2 φορές πιο γρήγορα από τους μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενους. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να προσβλέπουμε και σε αυξημένο ρυθμό "εισαγωγής θερμίδων" ανά ώρα σε σχέση με τα μέχρι σήμερα γνωστά δεδομένα. Σκεφτείτε να μπορούμε να αναπληρώνουμε όλες τις θερμίδες που καίμε ανά ώρα και μάλιστα με μικρότερες πιθανότητες στομαχικής διαταραχής! Προς αυτή τη κατεύθυνση κινούνται αυτά τα νέα ενεργειακά προϊόντα.

πηγή: UCAN - Roberts et al. Nutrition Oct 2010

Ας δούμε και το θέμα του fat burning - άντληση ενέργειας από το λίπος. Οι νέοι υπερ-υδατάνθρακες, "ξεγελάνε" την ινσουλίνη στο αίμα μας και δεν δημιουργούν "πετάγματα" τουλάχιστον όχι τόσο ψηλά όσο η παρουσία δεξτρόζης, μαλτοδεξτρλίνης και παρόμοιων. Παρέχουν ικανές ποσότητες υδατανθράκων και ταυτόχρονα έχουν πολύ χαμηλότερες επιπτώσεις στην ινσουλίνη στο αίμα μας. Η ινσουλίνη ανεβαίνει όταν καταναλώνουμε ζάχαρες γιατί το σώμα προσπαθεί να "ελέγξει" τα ανεβασμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Τα σάκχαρα παραμένουν στο αίμα γιατί τα μόρια τους από μόνα τους δεν μπορούν να διαπεράσουν τα τοιχώματα των κυττάρων. Με την ινσουλίνη που "δένονται", μπορούν! Άρα κατά κάποιο τρόπο η ινσουλίνη τα μεταφέρει μέσα στα κύτταρα για αποθήκευση. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι ποσότητες των "εύφλεκτων" παραδοσιακών υδατανθράκων μπαίνουν "μαζικά" στο σύστημά μας και συνήθως ένα μέρος τους, με την βοήθεια της ινσουλίνης, πάει και γίνεται λίπος για αργότερη χρήση! Για αυτό ακούμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε την κατανάλωση ζάχαρης και ειδικά μία ώρα πριν και μία ώρα μετά από την προπόνησή μας. Οι νέοι υπερ-υδατάνθρακες έχουν πολύ μικρότερη επίπτωση στα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα δημιουργόντας μία πιο "στρωτή" ροή στο σώμα μας. Με αυτό τον τρόπο "εκπαιδεύουν" το σώμα να αναζητά πηγές ενέργειας και στο λίπος, σε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι αν χρησιμοποιούσαμε τα συνηθισμένα προϊόντα.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν τα προϊόντα Vitargo από τον Έλληνα αντιπρόσωπο που είναι η εταιρία Μαλαμίδης. Το site είναι http://www.malamidis.gr/shop/vitargo.

Θα μας κάνουν να τρέχουμε ή να ποδηλατούμε πιο γρήγορα; Να αντέχουμε περισσότερο; Αν τα χρησιμοποιούμε μόνο μέσα σε έναν αγώνα... δεν νομίζω! Η εκπαίδευση του σώματός μας στο να καταφεύγει στις αποθήκες λίπους είναι κάτι που διαρκεί καιρό και πρέπει να το δουλεύουμε στις καθημερινές προπονήσεις μας. Άρα ο τρόπος να κερδίσουμε από αυτά τα νέα προϊόντα είναι να τα εντάσσουμε και στις μεγάλης διάρκειας προπονήσεις μας. Επίσης πρέπει οπωσδήποτε να συνδυαστούν με μείωση της χρήσης ζάχαρης, αποφύγει δε τελείως πριν και μετά την καθημερινή μας προπόνησης, και ίσως με μικρή αύξηση της παρουσίας λίπους στις τροφές μας. Έτσι το σώμα παίρνει την "εντολή" ότι το λίπος είναι πιο διαθέσιμο για ενεργειακή κατανάλωση. Στον αγώνα μας με κατανάλωση κάποιων προϊόντων από τους υπερ-υδατάνθρακες θα δίνουμε μία σταθερή, ικανή και πιο ασφαλή ροή ενέργειας στο σώμα μας. Έτσι θα μπορεί να επιβραδύνει την κατανάλωση γλυκογόνου και να αυξάνει τον "δανεισμό" από τα αποθέματα λίπους. Όλη αυτή η διαδικασία είναι θέμα εκπαίδευσης προφανώς!
Τα προϊόντα αυτού του είδους που έχω ακούσει εγώ πρόσφατα είναι δύο:
- Generation UCAN που είναι εξειδικευμένο σαν συμπλήρωμα πριν και μετά την προπόνηση
- VitargoS2 που με την ίδια λογική επικεντρώνεται στην κατανάλωση κατά την διάρκεια του αγώνα.

Κανένα από τα δύο δεν περιέχει ούτε ίχνος ζάχαρης ή καφεΐνης.

Είναι νέα προϊόντα που είναι πολλά υποσχόμενα για να γίνουν η νέα γενιά gels ή αθλητικών ποτών στα επόμενα χρόνια. Περισσότερες επιλογές θα παρουσιαστούν πιστεύω σύντομα. Και σίγουρα όσο περισσότεροι δρομείς, ποδηλάτες και γενικά αθλητές αντοχής - υπεραντοχής τα δοκιμάζουν τόσο περισσότερα θα γίνονται γνωστά για την σωστή χρήση τους. Στην ουσία είναι παράγωγα από κριθάρι, αραβόσιτο, ή ακόμα και από πατάτες, που με επεξεργασία αποκτούν το μεγαλύτερο μοριακό βάρος και την μικρότερη ωσμωτικότητα στο νερό.

Ίσως κάποιοι αναγνώστες με καλύτερο επιστημονικό υπόβαθρο να μπορούν να προσθέσουν σαν σχόλια κάποια περισσότερα στοιχεία.

Για περισσότερο διάβασμα:
Superstarch: The Patriots' Secret Performance-Enhancer
Nutrition Journal
SuperStarch & Its Applications | Athletes' Performance

Big Data - The next big thing to come... or is it already here?

This is the trailer from a movie called "Moneyball", which is based on the true story of how a low budget baseball team was formed from players who were picked according to a statistical analysis of many players. This is an example of "big data" application. Big data is the systematic analysis of enormous amounts of information and extraction of knowledge (or wisdom) from this an analysis.

Data are being recorded more than ever. Internet in all forms, mobile phones, sensors, are recording continuously and in digital - standardized format all kinds of data. Heart beat rate of runners, traffic in the cities, searches in the web, weather, news, emotions (through social media), location of smartphones, and many other details that there is no point to list now. Recoding is not producing any knowledge. This amount of information is not even manageable by humans alone. This is the playground of computerized processors! Humans are inventing algorithms that analyze with the help of computers the available data. Of course within the limits of our current imagination.

Data are stored though and are available for ever, with the new technologies of the "cloud". They will be there for generations to come. Computers are starting to learn! Because simply... they have unlimited time to look into and combine all this information. And they are way faster than humans in analyzing huge amounts of raw data. And when a new algorithm is available they can look back at all the stored data with the new "eye" made available and enrich their knowledge. So the possibilities are only expanding.

This is a trend that cannot be reversed. Simply because our lives are improving through this procedure. Some examples:

• Less traffic or plane accidents
• New health procedures, like epidemic analysis and reactions (Personal Monitoring Tech: Invasion of the Body Trackers)
• More convenience in everyday life (for example, location services and personalized information on demand and in real time)
• Longer weather forecasts
• Superhuman fast stock market reactions and complex financial services
• Better pricing and distribution of products at retail (super markets for example can plan their stock according to weather forecast, or customer behavior analysis!)
• Urban crime control through analysis of events in correlation to various parameters like historical arrest patterns, paydays, sporting events, rainfall and holidays!

And for all these you do not need to conduct a survey as in the past. Most likely all the data anyone will ever need are there already. You just have to think of the best way to "dig" in them and extract the knowledge you need.

Of course, as written in a very enlightening New York Times article: "Data is tamed and understood using computer and mathematical models. These models, like metaphors in literature, are explanatory simplifications. They are useful for understanding, but they have their limits. A model might spot a correlation and draw a statistical inference that is unfair or discriminatory, based on online searches, affecting the products, bank loans and health insurance a person is offered, privacy advocates warn." But even this kind of problems can be solved much faster than in the past. Remember... data are there for ever and they only get more and more!

The main issue that must be addresses and resolved is access to the available data. I believe that recording is not bad for anyone, as long as the access to the records are open to anyone! This is the only way that true wisdom can be extracted from all this information. This the "Open Data" movement which is affecting all of us!  The Guardian has been encouraging this movement for some time now.  This a society issue and in my opinion it should be ranking very high in our priorities for the future. I would even call it a political issue!

Of course, there’s a major shortage of analytical talent. According to the McKinsey Global Institute (MGI), this is already an issue in the private sector. MGI predicts that in the US alone there will be an annual shortage of graduates in deep analytical fields of 140,000 to 190,000 by 2018. A very good article on this subject is from Linda Rosencrance of the Spotfire Blogging Team "The Promise and Challenge of Using Big Data to Address World Problems".

Big data in the end is all about wisdom and evolution! And obviously this cannot be left to the hands of few or only in the processing power of computers!

Connected Wearable Computers!

Modern smart-phones have more processing power than the best desktop computers of the '90s. On top of this, they are always connected through GSM or WiFi networks and most of them include, camera, accelerometer and a GPS device. All in one small package that fits in every pocket!

There are two major limitation for the current smartphone technology: Power supply (or batteries), and display "real estate" or size of screen. These two, are also inter-dependant, since larger screens consume more energy. A large battery makes the device bulky and heavy, a large screen makes a smart-phone un-practical as well...

The power supply of a smartphone with all the fancy features described above, allows usually a few hours of usage of all the features. Internet connection and GPS consume a lot and a typical smartphone battery could sustain non stop operation for not more than 4-6 hours. Combined with the larger screen sizes, that enable the user to have access to the information (e.g GPS location on an internet retrieved Google Map) available to him by his phone, can empty a battery very fast.

Lets look at some other devices - apparel that most modern people carry with them everyday. The wrist watch is an example. There are many models of watches that include various sensors, like barometer, thermometer, accelerometer, digital compass or even GPS sensor. The battery of a wrist watch lasts way longer than any of the smart phones. Their screens are very low on energy consumption but also very specific in their use. This new generation of "smart" watches also has some connectivity features, that enable the user to transmit the stored data to a web-service or even retrieve data from remote sensors, like heart rate monitor or power meters in the occasion of a sports watch (like the one at the side picture).

Also many are wearing glasses and sunglasses. This "low" tech apparel is always in front of our eyes, protecting them from harmful light rays, particles or correcting our vision or even for pure aesthetics. Recently we have seen some new products in this segment, starting from the "heavier" sports goggles, where the user can connect wireless to the smartphone and use the goggles as earphones and microphone, or even embed a micro projector to create a Head Mounted Display (HMD) screen.

 

There are many more examples of new products that are exploiting the unprecedented computing power that each one of us has in his pocket with a smart-phone. There are also many sensors that have been introduced, that enhance the capabilities of smart-phones:

• Sports activities sensors (heart rate, power, stride / cadence, etc)
• Health status (heart rate, blood sugar level, etc - Personal Monitoring Tech: Invasion of the Body Trackers)
• Car monitoring services (connectivity to diagnostics - OBDII)
• Connected external mini cameras (Contour+ is such an example)
• and many more...

We should not neglect to take into consideration the market demand for new features which could be served very well by an "expanded" smart-phone. A whole new range of media and marketing possibilities will open-up, like:

• Real life social games
• Augmented reality applications
• Big data statistics and marketing (massive amounts of information coming from recording at a scale never possible in the past)
• Health wellness applications
• Safety on the road
• Public transportation information
• Urban life management
• etc...

With all these things in mind, I believe that the solution to the two major limitations of smart-phone technology, can be found in the modification of the device in the direction of peripheral connectivity and delegation of tasks. The smart-phone will be the main unit, providing connectivity and processing power, while peripheral devices will be deployed according to the needs, and will be supplying the data needed.

Connected wearable computers with standard communication protocols should be able to keep their screens off for power efficiency, while on demand could be presenting information, like caller id and SMS - micro blogging messages at the screen of the connected wrist watch. Eye-wear could work as microphone and headphone and save even more energy for the smart-phone. At an advanced stage special glasses could work as head mounted displays, feeding the user with information according to his needs. It is very important to have a standard communication protocol with all these devices, because today there are at least 3-4 major protocols available making the development and marketing of such applications very complicated. Freeing some of the processing power of the main unit with this delegation of tasks, would allow development of more demanding applications as well, like voice recognition (iPhone Siri is such an example) that would make interaction with the information so much easier.

Consumers would benefit a lot as well! Imagine if you could upgrade only the accessory you need, instead of buying a whole new device (current smart-phones) every time there is a better photo-camera, or more sensitive GPS or more powerful processor for the phone! If you break one thing, you replace only this specific component and not the whole device. It is also a bit more environment friendly set up.

Trying to fit everything in a box is working only at the initial steps of a new technology. From some point on modularity has to be introduced in order to become more efficient, flexible and release the full potential of the new technology. The market will open up as well to so many more companies with new products that will complement the pocket hidden smart-phone.

Why do I run?

Running is an activity which seems, for the majority of people, a very unpleasant thing to do. Involving a lot of sweating, some physical discomfort with the heart beating more intensely, risk of injury for the joints and muscles, and of course all of these things are happening during our free time, at least for 99,9% of us runners!

Running is primarily about covering distances, with your own physical ability. Secondarily, speed may get in the way, how fast one can cover a given distance. But first comes always the fact that the runner must be able to cover the distance. Two elements are highlighted here: covering the distance and doing so only by using your body.

In sports, people tend to reveal their real character because of the simplicity of the situation. The connection between effort invested and the result returned is very straightforward and linear. No tricks can be applied and no shortcuts exist to be taken. Your way of thinking, your physical capability will get you to the destination. Even when doing a casual run, the runner is able to feel his body and observe his performance. And this activity requires, after a few minutes in it, the full attention of the participant. No distractions are allowed. It is absorbing our body and mind.

So running is a "back to basics" activity. Regular running will change ones life in many aspects. A morning run will make you feel fully charged for the day ahead, an evening run will relieve most of the stress. Eating will become more pleasant, digestion will be easier, and above all, at night when time comes to go to sleep, your body will be needing it. There is a notable side effect involving our hormones and the feeling of happiness we get out of most of our runs. Also it is a character shaping activity by testing our determination, discipline and capability to achieve our goals by overcoming some simple physical difficulties. Long distance running (whatever "long" is for each one of us) will test our mind and character against some very primitive and elemental instincts, because we will experience feelings of discomfort, exhaustion, maybe pain, hunger, thirst. While running each one will address the emotions and difficulties according to his character and mentality. And there are no external factors to assist you.

About myself: I run because while on the move I have this unique feeling that I can hear my self without any obstructions! I see my thoughts and emotions. I feel the earth rolling under my feet and I have this unique sense of flow. Over time, I realized that every run (especially long distance ones) includes a life of its' own, with a great deal of self awareness, but also realization of the characters of those running next to me. There is no better way to get to know people. Including myself!

Why do you run?

Happy New Year to everyone! May this year be the one you run the most you have ever run.