Παρακμή και ανηθικότητα

Συζητάμε με φίλους τι συμβαίνει αυτό το καιρό στη Ελλάδα. Και γιατί συμβαίνει.

Η πραγματικότητα:

• Ο Τσίπρας εξελέγη με γραμμή ενάντια στο πρόγραμμα των τραπεζιτών
• Επί 5 μήνες - χωρίς καμία εναλλακτική - "διαπραγματευόταν" με σταθερή άρνηση στην εφαρμογή των προγραμμάτων των τραπεζιτών. Αλλά πάντα χωρίς εναλλακτική. Όλα αυτά όντας σε αδύναμη θέση.
• Στο τέλος προκήρυξε δημοψήφισμα - παγίδα, με θέμα ενάντια στα μέτρα των τραπεζιτών, αλλά πάλι χωρίς εναλλακτική!
• Πήρε σαφή θέση ως κυβέρνηση υπέρ του "όχι" το οποίο δεν είχε σαφές επόμενο βήμα.
• Παραδόξως (!) κέρδισε το δημοψήφισμα με συντριπτική πλειοψηφία, εν μέσω αντιδημοκρατικής παρέμβασης των καναλιών (τραπεζοδίαιτα) και εκφοβισμού από τους θεσμούς της Ευρώπης (οι περισσότεροι μη εκλεγμένοι).
• Την επόμενη μέρα, συνασπίστηκε με τους χαμένους του δημοψηφίσματος και συμφώνησε να ακολουθήσει μία πιο παράλογη εκδοχή του προγράμματος που απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα. Κοινώς "τα έκανε πάνω του" όταν συνειδητοποίησε ότι δεν έχει σχέδιο (μετά από όλα αυτά...) για το τι άλλο μπορεί να κάνει. Ποτέ δεν είχε άλλο σχέδιο πλην της άρνησης του σχεδίου των τραπεζιτών.
• Πήγε πίσω στους τραπεζίτες και γονατιστός, αλλά με παρέα, ζητάει να εγκρίνουν το σχέδιο που αυτοί του είχαν προτείνει προ κάποιων εβδομάδων. Με λίγα λόγια έφτυσε στην μούρη όλων όσων αφελώς ψήφισαν "όχι" στο δημοψήφισμα. Το "όχι" που αυτός τους είχε καλέσει να ψηφίσουν.
• Οι τραπεζίτες ως γνωστοί ανήθικοι ψυχροί υπολογιστές, τα βάζουν κάτω και πλέον βλέπουν δύο πράγματα: 1. Δεν τους βγαίνουν τα κουκιά, 2. Ξέρουν ότι αυτό το σχέδιο που τους προσφέρει ο γονυπετής Τσίπρας και το συν αυτόν ανήθικο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, δεν μπορεί να επιτύχει.Άρα η κατάληξη είναι "Τα κουκιά δεν βγαίνουν".

Εσείς θα εμπιστευόσασταν ένα τέτοιο ανήθικο πολιτικό σύστημα; Θα εμπιστευόσασταν από την άλλη τους τραπεζίτες που μας έφτασαν μέχρι εδώ; Οι τραπεζίτες που "κάλυψαν τα νώτα τους το 2011 και 2012 εις βάρος χωρών και ασφλαιστικών ταμείων; Οι τραπεζίτες που επί 10ετίες τάιζαν για να φουσκώσει ένα διεφθαρμένο - εν γνώση τους - σύστημα καθώς κέρδιζαν από αυτή τη διαδικασία ακόμα και χωρίς παραγωγικό αποτέλεσμα;

Το μέλλον μαύρο. Η απαξίωση του ανήθικου και "λίγου" Τσίπρα, όπως προέβλεπα εδώ και μία 3ετία, θα οδηγήσει τον λαό σε λύσεις επιφανειακής λογικοφάνειας, αλλά κατά βάση σταδιακού "γυψώματος" της κοινωνίας. Υπό την εποπτεία των τραπεζιτών απλά θα αποτύχει το πρόγραμμα για άλλη μία φορά. Τελική. Εντός ενός 18μηνου μία εξαθλιωμένη κοινωνία που έχει εξοργιστεί από το πολιτικό προσωπικό της θα κληθεί να αποφασίσει μεταξύ εξοστρακισμού στο χάος ή στην πλήρη αποδοχή μίας χρηματοπιστωτικής διακυβέρνησης. Θα βρεθούν και "στόχοι" όπως την 10ετία του '30 στην Ευρώπη. Κάποιος ανατολίτης λαός θα την πληρώσει ως βολικός στόχος, της εγγύς ή της άπω ανατολής. Το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να σχεδιάσει εναλλακτικές όπως όφειλε. Η λογική του "δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν βγαίναμε από το ευρώ" μας κατέστησε έρμαια των ορέξεων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που πάντα έχει ένα σαφές όσο και προφανές σχέδιο, την προστασία των συμφερόντων του. Εδώ αρνηθήκαμε - με προτροπή του τραπεζικού συστήματος να σκεφτούμε.

Προβλέπω λοιπόν υποταγή. Αποδοχή της μοίρας μιζέριας για τα επόμενα 20 χρόνια τουλάχιστον. Μετατροπή της χώρας μας σε μία μορφή απέραντου γηροκομείου για όλους τους γηραιούς Ευρωπαίους. Ο ατομισμός της νέας γενιάς Ελλήνων, η αποποίηση της ευθύνης του τι έχει γίνει μέχρι τώρα και η κουλτούρα του "να βγάλω πολλά λεφτά" θα μετατρέψει αυτή τη χώρα σε μία μορφή "φτηνού Μαϊάμι" συνταξιούχων για την παρακμάζουσα τραπεζική Ευρώπη.

Το μέγιστο καθήκον των πολιτικών ήταν είναι και θα είναι να έχουν ανοιχτές και "δουλεμένες" επιλογές για εναλλακτικές λύσεις για τον λαό τους. Να έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ. Η έλλειψη τέτοιων εναλλακτικών οδηγεί στον φόβο και την ανασφάλεια. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει παράδοση υποταγμένου, διαχειριστικού και ανήθικου πολιτικού προσωπικού. Θα υπάρξει φασισμός και απολυταρχία. Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η τάση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. έχω ταξιδέψει αρκετά για να ξέρω τι συμβαίνει και σε άλλες χώρες.

Μόνη ελπίδα για την Ελλάδα: Η κοινή απόφαση για στήριξη μίας πολιτικής οργάνωσης που θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει μία διαδικασία εξόδου από την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση. Τώρα όμως. Μία κίνηση συνεργασίας με την γειτονιά μας, που τόσο λοιδορούμε, εχθρευόμαστε και υποτιμάμε. Τοποθέτηση σε σωστή και βάσιμη θέση της νέας Ελλάδας. Αξιοκρατία και κοινή κοινωνική συνείδηση. Το βλέπετε αυτό το προσωπικό; Εγώ όχι. Αλλά βλέπω μία αυξανόμενη τάση - ανάγκη προς αυτή τη κατεύθυνση από μία μειοψηφία Ελλήνων. Αυτό είναι γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί ένα τέτοιο πολιτικό προσωπικό. Έστω και σε έναν λαό με ατομισμό, χαλαρή ηθική όπως η Έλληνες. Αν όχι τώρα τότε ΠΟΤΕ!

Όλα έχουν μία θαυμαστή λογική. Και η ιστορία επαναλλαμβάνεται. Οι Γερμανοί με την ντετερμινιστική κουλτούρα τους (όλοι τους οι φιλόσοφοι και όλη τους η παιδεία είναι τέτοια) καταστρέφουν λαούς για άλλη μία φορά. Και το κάνουν επειδή ακριβώς αδυνατούν να κατανοήσουν το λάθος της μεθόδου τους. Δεν το κάνουν με πρόθεση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος με αχρωματοψία να καταλάβει τα χρώματα.

Αυτά... Εγώ την χώρα μου όμως δεν θα την εγκαταλείψω για να πάω αλλού που έχει περισσότερα φράγκα.

Half lies, half truths with a passionate cover

This is a video describing some of the changes that have to be done in Greece, or should have been done.

But... These were known way before 2010! And yet... Europe has pushed for a program that did not place these changes as number 1 priority, even before proceeding to any kind of debt switching or exchange. Europe, first asked for debt restructuring in 2011 and 2012 in the form of PSI (private sector involvement). This switching transferred all private debt to official sector with some minor losses for the investors, for which they were compensated in the near future. It relieved bankers/funds from their risks and obvious losses, on the expense of state budget. This is a major crime against all people of Europe. And a lie of historic proportions.

After this was done, Greece was in way worst condition than before. And this time, any conflict would place Greece against other countries and not against reckless private investors. So first they saved their banks with state money, consequently pushing Greece deeper in financial problems. And then... European and Intl' Institutions (troika as called) came back, this time as righteous judges, asking for what should be a prerequisite for any other action. They started lecturing about reforms and justice. I am afraid that justice does not go a la carte. The course of action was such that annihilated any chances of recovery for this country of almost 11.000.000 souls.

And this was not the first or the only crime of modern Europe. But I am afraid that payback time will be violent and we are going to see it in our lifetime.

What stroke me as completely outraging in this EU Parliament session is the open description of Russia as "the enemy" / "the bad". I am afraid that Europe is already building enemies. Ukraine is already the first victim in this scene. We pretend that it is irrelevant and does not concern us.

A new empire of fear and tension is being built. And as always half truths and hidden lies are the foundations. Reminds me so much of 1920s and 1930s history. I will not forget all you passionate guys with your half truths and hidden lies.

Η λύση του Γόρδιου Δεσμού - The solution to the Gordian Knot

Ξέρω τι θα κάνω την Κυριακή. Μου πήρε τέσσερις μέρες μελέτης και αναζήτησης, αλλά νομίζω ότι έχω καταλήξει. Αυτό το δημοψήφισμα είναι ένα άτιμο / άδικο δίλημμα. Οι επιλογές που θέτει στους πολίτες είναι άδικες για τους παρακάτω λόγους: Το "ναι" προτρέπει σε μία συμφωνία που έχει αποδειχτεί ότι είναι λάθος. Είναι το λάθος φάρμακο για την ασθένεια της Ελλάδας. Είναι σαν να δίνεις ασπιρίνη σε άνθρωπο που έχει σπάσει το πόδι του. Και επειδή το πόδι δεν "δένει" μετά να του λες "φάε όλο το κουτί τώρα". Επιπλέον θα κληθούν να εφαρμόσουν την πολιτική αυτή οι λάθος άνθρωποι. Άνθρωποι όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που αρνείται να παραιτηθεί από την προεδρία του κόμματός του. Ή ο κύριος Θεοδωράκης του apolitik "Ποταμιού" με μόνη ιδεολογία το λευκό πολιτικό μητρώο έναντι των "λερωμένων" παραδοσιακών κομμάτων. Το "ναι" μας δείχνει τον δρόμο που είχαμε μέχρι τώρα. Της κατάπτωσης και της κατηφόρας. Της μιζέριας. Θα φέρει σε θέση εξουσίας πάλι ανθρώπους σαν και αυτόν: Όποιος λέει ότι "δεν εφαρμόστηκαν σωστά τα μέτρα" είναι σαν να λέει ότι δεν κατάπιες σωστά την ασπιρίνη. Μα το πόδι είναι σπασμένο... τι να σου κάνει η ασπιρίνη;! Δεν θα καταπιαστώ περισσότερο με αυτό γιατί είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση. Το "όχι" είναι μία επικίνδυνη άρνηση του "ναι" και μόνο αυτό. Δεν συνοδεύεται από καμία πρόταση ή σχέδιο. Δεν είναι σχέδιο η άποψη ότι με όπλο αυτό το "όχι" θα γίνει νέα πιο στέρεη διαπραγμάτευση, καθώς η άλλη πλευρά δεν θέλει να διαπραγματευτεί, όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα, αλλά θέλει να επιβάλλει την άποψή της. Την λύση "ασπιρίνης" που ανέφερα πριν. Το "όχι" είναι επικίνδυνο γιατί κανείς από αυτούς που το προτείνουν δεν θέλει να το υποστηρίξει με δεσμευτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα. Φοβούνται να μιλήσουν για την επόμενη μέρα. Αυτή η κυβέρνηση και οι "συνεταίροι της" ποτέ δεν μπόρεσαν αν πάρουν μία "δύσκολη" απόφαση. Στην φουρτούνα, ως καπετάνιοι, άφησαν το τιμόνι και κοίταζαν αποσβολωμένοι τα κύμματα, κολλημένοι απλά στην άρνησή τους. Αυτό το "όχι" είναι μη παραγωγικό. Θα δώσει την ευκαιρία σε φωνακλάδες και οπαδούς του εντυπωσιασμού όπως αυτή η κυρία: να συνεχίσουν να κραυγάζουν ανούσια. Αυτο-ερωτευμένοι με την αίγλη της άρνησής τους. Ακόμα και το ψηφοδέλτιο είναι λάθος! Η δε πρόταση που υποτίθεται ότι συνοδεύει το "ναι" δεν είναι τελική ενώ πλέον δεν υφίσταται ως πρόταση από την άλλη πλευρά. Αλλάζει και θα αλλάζει καθώς όταν θα αποτυγχάνει θα επιβάλλονται νέα μέτρα κάθε φορά. Και θα αποτυγχάνει καθώς είναι μία ασπιρίνη για ένα σπασμένο πόδι. Τέλος θα αναφερθώ στον πιο σημαντικό παράγοντα αυτής της αδιέξοδης κατάστασης. Ο πολιτισμός της Ευρώπης έχει καταπέσει. Έχει εκτραπεί σε μία κατεύθυνση που ορίζουν τράπεζες και ο κίνδυνος κατάρρευσής τους μετά τα εξωφρενικά λάθη και κακές συμπεριφορές του παρελθόντος. Η Ευρώπη έχει ένα όραμα και αυτό είναι να προστατεύει τις τράπεζες και τους επενδυτές ακόμα και εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Το 2012 στην Ελλάδα έγινε το PSI και οι μεγαλύτερες απώλειες επιβλήθηκαν στα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρο-ομολογιούχους. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες απηλλάγησαν από τα "τοξικά" Ελληνικά ομόλογα κια αυτά μεταφέρθηκαν στα κράτη της Ένωσης. Οι Ελληνικές τράπεζες αποζημιώθηκαν με ανακεφαλαιοποίηση για τις απώλειές τους. Με πόρους από τον Ελληνικό λαό. Αυτό το σχέδιο έγινε αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δείχνει ποιες είναι οι προτεραιότητές τους. Πως μου ζητάνε να τους εμπιστευθώ; Το νόμισμα είναι πάνω από όλα και πρώτα από όλα ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Τα χαρτονομίσματα φέρουν επάνω την υπογραφή του κεντρικού τραπεζίτη που υπόσχεται (γιατί αυτό είναι, μία απλή υπόσχεση) ότι η αξία του συμβολαίου αυτού θα σου επιτρέψει να το εξαργυρώσεις ανά πάσα στιγμή που θα το χρειαστείς σε μία συναλλαγή. Η εμπιστοσύνη αυτή δεν υφίσταται πλέον στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διευθυντές της Ένωσης (γιατί δεν είναι όλοι οι υπεύθυνοι εκλεγμένοι) δεν έχουν εμπιστοσύνη στους πολίτες της Ένωσης, και οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στους διευθυντές της. Η πορεία που επέλεξαν οδήγησε σε αποτυχία. Προτρέπω όλους να διαβάσουν τα δύο παρακάτω κείμενα: Joseph Stiglitz: how I would vote in the Greek referendum Why Syriza Failed Αυτή τη Κυριακή θα τρέχω στο βουνό. Δεν θα πάω να ψηφίσω μεταξύ δύο ανόητων και επικίνδυνων προτάσεων. Θέλω να αποδειχτεί άκυρο αυτό το δίλημμα. Να αποτύχει ο εκβιασμός και των δύο πλευρών. Θέλω να έχω την ευκαιρία να βρω την σωστή θεραπεία για τον καρκίνο της χώρας μου. Για το σπασμένο πόδι της Ελλάδας. Με αποχή άνω του 60% θα έχουν αποτύχει όλοι τους. Και ας μείνουμε όσο καιρό χρειαστεί χωρίς χαρτονομίσματα. Αυτά είναι τα συμβόλαια εμπιστοσύνης στην αγορά. Συμβόλαια με την υπογραφή του κυρίου Ντράγκι. Κόβω τον Γόρδιο Δεσμό.

I know what  I am going to do this Sunday. I 've been thinking about it and analyzing possible outcomes and I made up my mind. This referendum is unfair and pointless. Citizens are supposed to decide between two impossible options. The "yes" option, is accepting a path as a result of a method that has been proven wrong. This method of treating the Greek problems, is like prescribing aspirin to someone who has a broken leg. And then when the leg remains broken, you ask the patient to swallow the whole box of aspirin!!! On top of this, these policies are supposed to be applied by the wrong leaders. Politicians like ex-prime minister Antonis Samartas who is refusing to step down from the head of his party, even though he failed those who elected him. Or Mr Theodorakis of the poitically-blank party "To Potami" (the river). His only political characteristic is that he has no political background against the other leaders. This is supposed to be his main advantage. Voting for "yes" is directing us towards the path that Greece has been following in the past 6 years. A path of misery, social turmoil, and lower standards of living. The argument presented that "the treatment was not applied properly is like saying that we did not swallow our aspirin. On the other side "no" is just an undefined denial of "yes". It is not supported by a proposal or plan. I cannot accept as an argument that with a "no" our government will be able to negotiate more effectively. The other party in this negotiation is denying anything different from their failed treatment. Voting for "no" is dangerous because those who support it do not want to present their alternative plan. They just follow the Greek culture that always considers denial as stronger than positive. Even the actual ballot is poorly designed and wrong! The plan that is attached to the "yes" option is neither final nor available as we speak!!! It is changing and will keep on changing because it will fail every time. It is the wrong medication for the kind of disease that Greece is suffering from. It is an aspirin for a broken leg. The most crucial part of this situation is that European culture is in decline. It has deviated to paths of exaggerated importance of financial sector. Well being and longevity of Financial sector institutions is paramount and more important than anything else. Even at the expense of the living standards of the citizens. In 2012 Europe accepted the PSI that imposed disproportionate losses to pension and insurance funds, as well as petit-bondholders. At the same time this procedure relieved all private sector finance institutions from their exposure to Greek debt. European banks that had Greek bonds in their portfolio were allowed to transfer these bonds to Central Banks and from there to individual country budgets! Even Greek banks got recapitalized - after losses from PSI - with funds from state treasury, Greek and European. European Union accepted and applied this plan!!! How can I trust their integrity and sense of responsibility after that? A banknote, a currency, is based on confidence and trust. Banknotes are signed by the central banker that is issuing them as an assurance of their value in any transaction. We trust our financial institutions that this value will be stable and fair. This trust does not exist any more in Europe. Directors of Europe (because many of the leaders are not elected) do not trust citizens and vice versa. Their methods have led to low confidence and lack of trust. They have led to decline. I recommend reading the following articles: Joseph Stiglitz: how I would vote in the Greek referendum Why Syriza Failed This Sunday I will go running on the mountain next to Athens. I will not vote for neither of the unfair and misleading options of this referendum. I want the opportunity to the correct treatment of the problems of Greece. My stance is that abstention of 60% will render this referendum invalid. And I am ready to live for as long as it takes with limited availability of banknotes or even different ones. Because these pieces of paper are contracts based on trust. And there is no trust in Europe and among Europeans. I decided to cut the Gordian knot.

Metsovo Ursa Trail 2015 - 40km trail running

I am very happy that I participated in this event that is the epitome of trail running community gathering in Greece. The starting line was a kind of unofficial National Championship for Marathon Mountain running in Greece. Everybody was there with only 3 top runners missing (Nikos Kalofyris - who is the organizer of the event, Nikos Sideridis and Stavros Stefanis). I have never seen such a deep field in Greece.

Nikos Kalofyris is organising this iconic event at the area of Metsovo in northern Greece. Metsovo is deep in the middle of the big mountain range called Pindos, surrounded by amazing landscapes and big mountains. His team, under his guidance, has managed to deliver a memorable and unique event. All the details were taken care of. From pre-race pasta party, taking place at the amazing Averoff wineries, to course design and marking!

Top performance from Dimitris Theodorakakos who finished in course record time just 2 weeks after his Transvulcania achievement.

I managed a decent 18th place just secs behind 16th and 17th who were good local runners, very familiar with the course. When I started the race my target was to be between 4:35 and 4:45 and I did 4:42. I have never done this race before and I did a good estimation of the course and my ability at this point. I was very happy to get back to my supporting family at the finish line, with my 2 months old son smiling at his smelly sweaty dad.

There are two highlights for me about this race:

1. Amazing organization and real love for their event
2. Gathering of all top Greek
   
   runners in one event, to a historical scale for the Greek mountain running scene.

I hope I see more of this in the future! Mountain running scene is changing in Greece. It is becoming more competitive, more specific and more organized than in recent past. There is an increasing number of dedicated almost-professional runners.

My race in terms of nutrition/hydration:

• I drunk a total of 1.2lt of isotonic in my Ultraspire Human bottle (one refill during the race - no other liquid)
• I consumed 4 gels (3 High5 Isogels and 1 GU), all in the last two hours of the race.
• One piece of orange at one of the check points (half way)

I used my waist belt for the bottle, since the terrain required use of my hands in some cases.

The terrain is soft and grassy throughout the race. So I chose my old pair of Inov8 Mudclaw which provided with excellent grip. 

Below you can see my race as recorded by my Garmin 310XT and some photos from this event.

Big appreciation to the most popular Greek mountain runner, Mr Nikos Kalofyris and his team for putting this event together. Thank you!

Το ταξίδι του Ultra Trail du Mont Blanc

Το 2009 ξεκίνησε ένα ταξίδι εξερεύνησης των ορίων μου με την συμμετοχή στον πρώτο μου ορεινό αγώνα 100 μιλίων. Ήταν το UTMB του 2009 που είχα την τύχη να το συν-τρέξω με τον φίλο μου Δημήτρη Μπεζά κάτω από καλές καιρικές συνθήκες για τέτοιου είδους αγώνα. Στόχος ήταν ένας: Να ζήσουμε την διαδρομή και την μεγαλοπρέπεια των συγκεκριμένων βουνών και να φτάσουμε στον τερματισμό.

Τα καταφέραμε τότε! Καταφέραμε και αποκομίσαμε ότι θέλαμε να πάρουμε από αυτή την εμπειρία. Πήραμε και κάτι που δεν το περιμέναμε: Το κίνητρο να δοκιμάσουμε ξανά και ξανά σε νέα μέρη τις δυνάμεις μας και την όρεξή μας. Αυτές οι εμπειρίες είναι που μας διαμορφώνουν (πάντα υπάρχει κάτι να διαμορφωθεί...) σαν χαρακτήρες.

Φέτος η χρονιά ξεκίνησε με μία "ζαριά". Η πρώτη αφορούσε το κατά πόσο θα μας "βοηθήσει" η τύχη στην κλήρωση για το UTMB (μαζί με τον φίλο και συν-δρομέα Νίκο Πετρόπουλο) και η δεύτερη ζαριά αφορούσε το κατά πόσο θα έχω ξεπεράσει το "κληροδότημα" από το σοβαρό ατύχημά μου στην Ροδόπη. Οι γιατροί είχαν πει για 12μήνο αποθεραπείας για την χτυπημένη μέση μου. Και εγώ έκανα σχέδια για αγώνα ζόρικο στο 9μηνο. Η πρώτη ζαριά μας "έκατσε"! Όλη η καλή παρέα θα βρεθεί την Τετάρτη 27 Αυγούστου στο αεροπλάνο για την Γενεύη. Και έχω μάθει ότι οι παρέες κάνουν τις εμπειρίες πολύ καλύτερες από το να τις ζεις σαν μονάδα.

Μένει να δούμε την δεύτερη ζαριά αν θα αποδειχτεί "καλή". 2840χλμ έχω τρέξει μέσα σε αυτούς τους 8 μήνες και καθ' οδών για τα βουνά του UTMB. 57.000μ αθροιστικής ανηφόρας από τον Μάιο μέχρι αυτή τη στιγμή έχω ανεβοκατέβει. Εγκατέλειψα και δύο προσπάθειες λόγω ενοχλήσεων στη μέση μου (Ψάθα-Αέθλειος) γιατί έκρινα ότι το να διαλυθώ δεν εξυπηρετεί κάτι στην προσπάθειά μου να είμαι καλά στην γραμμή εκκίνησης του Chamonix. 287 ώρες τρέξιμο (δεν υπολογίζω τις ώρες πάνω στην  σέλα του ποδηλάτου μου) μέσα σε αυτό το 8μηνο. Αριθμοί που δεν θα είχαν ιδιαίτερη αξία αν δεν είχα διασκεδάσει κάθε μέτρο και κάθε λεπτό. Πάντως δεν πιστεύω στην τύχη, αλλά στην προετοιμασία!

Όλα καλά λοιπόν. Με παρέα και υγιής στην γραμμή του Chamonix, στην σκιά του γίγαντα με τους παγετώνες του. Ελπίζω ο καιρός να μην είναι τέτοιος που θα αλλάξει τα σχέδια των διοργανωτών. Τα υπόλοιπα δεν με νοιάζουν, καθώς το βουνό έχει την χάρη του ακόμα και "τσαντισμένο".

Θα ήθελα να μην περάσω δεύτερο βράδυ στην πορεία μου για το Chamonix. Θα το προσπαθήσω αλλά οι καλύτερες οπτασίες έρχονται μετά τις 30 ώρες! Απλά τις είδα μια φορά και νομίζω ότι φτάνει!

Θα τρέξω με τον εξοπλισμό της UltrAspire που μας εμπιστεύθηκε σαν χορηγός. Αξιόπιστο και ελαφρύ σακίδιο πλάτης UltrAspire Revolution και στην μέση την MBS ζώνη Electron+Quark. Θα έχω και μπατόν (είπαμε για την μέση...) τα πανάλαφρα Black Diamond Z-Poles και ένα δεύτερο μπουκάλι Simple Hydration. Η τροφοδόσια ως επί το πλείστων με υδατάνθρακες σε υγρή μορφή και στερεά τροφή στους σταθμούς.

Πλάνο και στόχος επιδόσεων δεν υπάρχει, πέραν του ότι θα ήθελα να αποφύγω το δεύτερο βράδυ στο βουνό.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ πάει στην Ελπίδα μου που με άντεξε τόσο στα δύσκολα μετά το ατύχημα όσο και στα "μανιώδη" μου όταν έτρεχα ώρες ατελείωτες. Με βοηθάει να πάω πιο μακρυά.

Τα λέμε ξανά μετά την επιστροφή. Πιστεύω ότι το ταξίδι που ξεκίνησε το 2009, θα ολοκληρωθεί αυτές τις μέρες και θα αφήσω πίσω μου τα σχετικά με το UTMB για αρκετά χρόνια. Έχει γίνει αρκετά πολυπληθές πλέον.

Υ.Γ.: Πάντα θα θέλουμε να έχουμε κάνει κάτι περισσότερο. Λίγο περισσότερη ταχύτητα, λίγα κιλά πιο κάτω να έδειχνε η ζυγαριά. Οτιδήποτε. Αλλά η ουσία παραμένει. Έκανα αυτό που ήθελα να κάνω και όχι μόνο αυτό που έπρεπε να κάνω. Το "θέλω" μου είναι πιο σημαντικό από το "πρέπει". Γιατί μην ξεχνάμε: ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. Κανείς δεν μας υποχρεώνει και είναι αυτό που θα συνεχίσω να κάνω και μετά το UTMB.

Parnassos Trail 2014 - A fast race!

This is one of my favourite trail races in Greece. It has a good mix of leg torturing uphills, technical trails, a unique scree downhill and beautiful landscapes. The distance (24k) and the elevation (1440m) are such that a fast "all out" run is possible without wrecking the body.

Heading to the start line my view of this race was to give a good effort given the circumstances (this is not a key race for me) and test my legs mostly atthe fast downhill part.

I am happy that after the race I can say that I have improved my personal best by more than 4 minutes on this course. Finishing 4th overall was a good indication that I am doing ok. 6 out of the top 7 runners were 40+ years old. Including myself. And this race had a quality field for men. This is a bit alarming for the dedication to the sport by younger runners. Even in the top 10 I think there were 8 runner in the 40+ category.
The organization of the race is top notch and the marking is excellent. Anyone enjoying trail running in Greece should keep this race in their calendar.
Had a really good time with my friend Nikos Petropoulos, and enjoyed the post race meal and drinks!

Post race I can say that legs feel fine, and I have no pain or problems. Getting ready for the real big thing in my life, which is my wedding next weekend to Elpida Kourtzi.
Good times!

Equipment used:

• Shoes: The North Face Ultra Guide
• Race belt: Ultra Aspire MBS
• Race Bottle: Ultra Aspire Human 8
• Tracker: Sony Xperia Z1 Compact + Endomondo

A trail race with a historic background: Efialtes trail 2014 (Anopaia Atrapos)

This is a trail race that I had in my sight for several years. But every time something was keeping my away from the starting line. So this was the time to do it.

Equipment used in this race: Shoes, Pearl Izumi EM-N1 Waist Belt, Ultra Aspire MBS+Quark Bottle, Ultra Aspire Human 8

Just after a month from my spring marathon and with limited trail time on my legs, I was happy to be in this race taking place on the unique historic trail through which Efialtes is supposed to have led the Persian army at the back of the Spartans who were defending the Thermopyles pass. The race is mostly downhill on technical terrain and there are many chances to sprain an ankle. The start is uphill through forest road initially and trails later on. But the last 10kms are all downhill taking runners from an alt of 1100m to almost sea level.

Even though this was not a key race for me, and the distance is quite short for my taste, I tried to push a lot from the start, and test my body against the fatigue from the training sessions I am having recently in preparation for the 180kms ultra run (Aethlios) that I am having in less than two weeks time. It worked out well. I was close to the leader throughout the uphill part and fell behind in third place at the downhill part, but not too far behind. I finished third overall in a field of more than 220 runners and happy for my effort. Also very happy that my legs were still in one piece after the brutal downhill. Quads were just a bit heavy after race, but that was all.

Time to slow down now in my tapering period before the Aethlios ultra on 16th of May.