Περί SUB-2 "μαραθωνίου" και του "πολιτισμού" των βοηθημάτων

Μαζεύοντας όσες σκέψεις και όσα έχω γράψει περί του θέματος Sub2 marathon, Kipchoge και Nike: Το μόνο όφελος που υπάρχει από το εγχείρημα του Σαββάτου που πέρασε έχει να κάνει με το ότι πολύς κόσμος ασχολήθηκε με ένα αθλητικό θέμα και ένιωσε μία διάθεση να κινηθεί. Πέραν αυτού δεν πρόκειται για κάτι γνήσιο ως επίτευγμα. Ως προς το marketing - τεχνολογικό μέρος της υπόθεσης:

• Προσωπικά δεν έχω φορέσει κάποιο από αυτά τα υποδήματα - ούτε κάτι αντίστοιχης τεχνολογίας γενικά - και δεν πρόκειται να το φορέσω στο μέλλον. Για λόγους μηχανικής των αρθρώσεων τα υποδήματα που ανυψώνουν το πέλμα πολλά εκατοστά από το έδαφος δημιουργούν σε βάθος χρόνου μυοσκελετικά θέματα ειδικά σε γόνατα, αχιλλείους και - αν αντέξει τα προηγούμενα - στην μέση. Τρέχω 14 χρόνια με ότι μου δίνει το σώμα και η προπόνησή μου. Δεν έχω σοβαρούς αθλητικούς τραυματισμούς, έχω τρέξει τους 14 από τους 15 τελευταίους μαραθωνίους μου σε χρόνους από 2:43 μέχρι 2:56. Πρόσφατα στο Βερολίνο είχα απρόοπτο πρόβλημα στο πόδι και απλά τερμάτισα.. Αποφεύγω τα διάφορα τεχνολογικά "boosts". Πιστεύω ότι κάνουν κακό και στο μυαλό - τρόπο σκέψης. Θέλω και ξέρω ότι μπορώ να τρέχω άλλα τόσα χρόνια. Με ότι δίνει το σώμα μου και όχι τα υποδήματα ή τα διαστημικά τρόφιμα. Η φθορά του χρόνου θα έρθει, όπως μου αναλογεί.
• Οι πιθανότητες να τρέχει ο Kipchoge με τα ίδια παπούτσια που αγοράζει κάποιος από μαζική παραγωγή είναι πολύ μικρή έως ανάξια ευφυούς κουβέντα. Το όφελος δεν είναι % μετρήσιμο και η ποσοστιαία αναφορά από μόνη της είναι παραπλανητική. Όπως ισχύει και στην αεροδυναμική, δεν υπάρχει αναλογικό όφελος. Όταν διαφοροποιηθεί το βάρος, το ύψος, η τεχνική, η ταχύτητα του δρομέα τότε τα κέρδος μπορεί να είναι και αμελητέο. Σίγουρα δεν είναι αμελητέο το κέρδος της Nike που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε εκατομμύρια πελάτες.
• Στην ορειβασία λένε ότι το "στυλ" δηλαδή ο τρόπος, μετράει στην ανάβαση μιας κορυφής. Υπάρχουν Sherpas και φιάλες οξυγόνου, υπάρχει και το unsupported. Εδώ έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις "Sherpa" και assisted.
• Ένας δρομέας μπορεί να θέλει ένα παπούτσι που θα τον πάει πιο γρήγορα, πιο άνετα στα όρια του ή και εκτός αυτών. Αυτό το βρίσκω πληθωριστικό και αρκετά "επιθετικό" σαν λογική. Η κούραση είναι "φίλος" μας και δείχνει που πρέπει να βάλεις το μυαλό να σκεφτεί και να συνεργαστεί με το σώμα. Προτιμώ να μη βιάζω τέτοιες συνθήκες με "κουκουλώματα".
• Η WADA παρακολουθεί πλέον τους αθλητές - πέραν των βοχημικών εξετάσεων - με βάση τις "περίεργες" αυξομειώσεις στις επιδόσεις τους. Αν δουν σε elite επίπεδο αλλαγές άνω του 2% (αν θυμάμαι καλά) τότε βαράνε "συναγερμοί". Αν εδώ έχουμε τέτοιου επιπέδου αθλητές που έχουν βελτιώσει τις επιδόσεις τους κατά 3% ή 4% τότε τι θα έπρεπε να "χτυπάει" για να εξετάσουν αν είναι παράτυπα τα "βοηθήματα"; By the way: Δεν είδα να ασχολούνται πολλοί με τις δύο εγκαταλήψεις των αμερικανικών ΑΣΤΕΡΙΩΝ της Nike, του Rupp και της Hasay στον μαραθώνιο του Σικάγο. Και οι δύο είχαν σοβαρούς μυικούς τραυματισμούς στα πόδια τους. Και οι δύο είναι από τους πρώτους χρήστες της νέα τεχνολογίας της Nike. Και οι δύο ταλαιπωρούνται από επαναλαμβανόμενους σοβαρούς τραυματισμούς την τελευταία διετία. Θεωρώ συνδεδεμένα αυτά τα προβλήματα με τα βοηθήματα που ξεζούμισαν το σώμα τους καλύπτοντας τους συναγερμούς που θα έπρεπε να χτυπάνε! Αλήθεια, για έναν Kipchoge γνωρίζουμε πόσα άλλα ζευγάρια πόδια έχουν αποτύχει και καταστραφεί; Η τεχνολογία θα μπορουσε να δώσει απαντήσεις σε τέτοια θέματα και λέγεται big data. Αλλά αυτά δεν τα συζητάει καμία μάρκα δημοσίως. Η Garmin έχει τεράστια βάση πληροφοριών και θα μπορούσαν να μας δώσουν πραγματική σοφία σχετικά με το τι λειτουργεί και τι όχι.

Read more:

https://www.theatlantic.com/health/archive/2019/10/kipchoges-sub-two-hour-marathon-how-legitimate-it/599974/

https://www.outsideonline.com/2403868/eliud-kipchoge-brigid-kosgei-nike-vaporflys

https://solecollector.com/news/2019/10/nike-accused-of-cheating-to-break-two-hour-marathon-record

https://omny.fm/shows/the-john-maytham-show/2-marathon-world-firsts-in-1-weekend-a-great-feat

https://www.trackademicblog.com/blog/sub2

https://www.letsrun.com/news/2020/03/its-official-nikes-vaporfly-shoe-technology-and-world-athletics-shoe-rules-have-ruined-the-marathon-at-least-temporarily/

Συμμετοχή στο Amali trail την 30η Δεκεμβρίου 2018

(αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί και στο iRun Magazine Φεβρουαρίου 2019).

Η Λέσβος έχει χαρακτηριστεί τα τελευταία χρόνια ως “γενέτειρα” δυνατών δρομέων στον χώρο του trail running. Θυμίζω ότι τόσο ο Θωμάς Ανδρούτσος, o Χαράλαμπος Ιατρουδέλλης, όσο και ο ταχέως ανερχόμενος Φώτης Ζησιμόπουλος έχουν έδρα στο ακριτικό νησί του Βορειανατολικού Αιγαίου και διαπρέπουν σε όλους τους αγώνες που συμμετέχουν.

Το Amali Trail είναι ο καθιερωμένος ετήσιος αγώνας βουνού που μαζί με άλλους τρεις αγώνες trail που γίνονται στο νησί (Αγιάσος, Ερεσός, Αμπελικό) απαρτίζουν το τοπικό πρωτάθλημα που διοργανώνει η Lesvos Ride Races. Ο συγκεκριμένος αγώνας περιλαμβάνει δύο αποστάσεις, 7,5 χιλιομέτρων και 16,5 χιλιομέτρων. Και οι δύο είναι κατά 80% σε μονοπάτια και 20% σε χωματόδρομο. Φέτος διοργανώθηκε τη Κυριακή πριν την αλλαγή του χρόνου (30 Δεκεμβρίου) και είχε το προνόμιο να είναι ο τελευταίος αγώνας βουνού της χρονιάς!

 
Amali Trail Race from Swimbikerun.Gr on Vimeo.

Το απόγευμα του Σαββάτου έγινε η τεχνική ενημέρωση, σε Ελληνικά και Αγγλικά, σε μία όμορφη αίθουσα που παραχώρησε το Επιμελητήριο Λέσβου. Συνδυάστηκε με συζήτηση για τα αθλήματα αντοχής, των παρευρισκόμενων αθλητών με τους Stephen Streich (διεθνώς διακεκριμένο ποδήλατη υπεραποστάσεων και μόνιμο κάτοικο Λέσβου), Κωνσταντίνο Παπανικολάου (τριαθλητή Ironman με δύο συμμετοχές στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Hawaii) και τον υπογράφοντα αυτό το άρθρο.

Την Κυριακή το πρωί στην γραμμή εκκίνησης βρέθηκαν περί τους 60 δρομείς και για τις δύο αποστάσεις. Αμέσως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η παρουσία πολλών αθλητών από άλλες χώρες καθώς αποτελούσαν σχεδόν τους μισούς! Κυρίως Αφγανοί μετανάστες, ή από Σκανδιναβικές και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εργάζονταν στους καταυλισμούς. Τα πρώτα 7μιση χιλιόμετρα είναι κοινά και για τις δύο αποστάσεις, οπότε είχα την ευκαιρία να δω πως έτρεχαν όλα οι νέοι “εξωτικοί” δρομείς. Και έτρεχαν πολύ γρήγορα!!!

Το βάθρο των βετεράνων! Παρέα με Ιατρουδέλλη, Παπανικολάου.

Ο αγώνας ακολουθεί τεχνικά μονοπάτια με ασταμάτητες εναλλαγές ανηφόρας κατηφόρας, μικρής ή μεσαίας διάρκειας, αλλά αθροίζουν περί τα 900μ υψομετρικής στα 16,5χλμ, με ένα προφίλ “καρδιογράφημα”. Οι δύο πρώτοι δρομείς στην μεγάλη απόσταση και οι δεύτερος/τρίτος της μικρής απόστασης ήταν μετανάστες με ηλικίες μικρότερες των 18 ετών και επιδόσεις που αξιολογούνται ως elite. Στις γυναίκες κέρδισε η Lise Vallø Hansen από την Δανία με επίσης αξιόλογη επίδοση που θα την ανέβαζε στο βάθρο των περισσότερων αγώνων της χώρας μας. Αξιόλογη προσπάθεια έκανε και ο Παναγιώτης Βουγιούκας 18 ετών που κατέλαβε την τρίτη θέση της μεγάλης απόστασης μαζί με τον υπογράφοντα.

Ο αγώνας ήταν για μένα μία αποκάλυψη των δυνατοτήτων που έχουν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, σε ξένο τόπο. Καταφέρνουν να αναβαθμίσουν μέσα από τον αθλητισμό την καθημερινότητά τους και να γνωρίσουν την κοινωνία που τους φιλοξενεί. Επίσης δείχνει και την δυναμική που μπορούν να προσδώσουν στην χώρα μας, αν ενταχθούν με σωστή μέθοδο και διαδικασίες. Ως προς τον αγώνα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη η ομορφιά της διαδρομής και των μονοπατιών, όπως και η αρτιότητα της διοργάνωσης που παίρνει άριστα. Σε συνδυασμό με τους δρομείς γύρω μου, ένιωσα σαν να συμμετείχα σε έναν διεθνή αγώνα στο εξωτερικό!

Η "εξωτική" ομάδα δρομέων!

Ο αγώνας υποστηρίχθηκε από το Γεωπάρκο Λέσβου (UNESCO Global Geopark) και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας απολιθωμένου δάσους Λέσβου, ενώ και η Hellenic Seaways / Blue Star Ferries έδωσε εκπτώσεις σε όσους ταξίδεψαν για να συμμετάσχουν στον αγώνα.

Athens Classic Marathon 2018

A memorable experience, running my hometown marathon and finishing holding hands with my 3 & 1/2 yrs old son at the stadium while my wife Elpida was looking us from the stands. This time we run together with Ermis, compared to 2015 when he was in my arms (9 months old back then). For the records, this was 2:52:20 achievement completing 9 consecutive years of sub-3 marathons.

Some details from my experience this year: Did an equal split run (given the 50secs I walked in the stadium with my son). I can describe my training designed to preserve my previous physical condition and did not have any expectations from my participations in terms of hard effort! It was my 5th Athens Marathon since 2007 and my second fastest time on this course. This is a hilly course (for those not familiar with this course) and my run-log file is available at Garmin Connect (below).



The organization was at a very good level. Runners as well as spectators did not have any problems and the event is well managed in terms of hospitality and security. I always find unique the feeling of comfort and safety in Athens. Spectators can see the runners in the historic Panathinaiko stadium right to the finish line just a few meters away from the action. This is something I am missing from races abroad.

The event this year attracted 3,6% more runners than 2017. Greek runners accounted for about 50% of the field but were 4,6% less (7.805 in 2017 versus 7458 in 2018). Women runners increased by more than 12% (3.288 in 2018).

Proposed improvements to consider:

• Toilets should not be placed in the warm up area. The track field at the start is not suitable for 300 toilets!!!
• Starting blocks should be supervised better and runners should not be allowed to move between blocks so easily. Also if they do so, they should be disqualified... Many incidents this year!
• Hydration and nutrition at the finish should be closer to the finish line. Exausted runners had to walk about 600 meters before getting access to a bottle of water and something to eat!

Ομιλία στο Adventure Film Festival 2018

Η σύντομη ομιλία μου στο φετινό Adventure Film Festival που παρουασίασα την αξία των δεσμών με την φύση και των δεσμών με τους ανθρώπους για όσους ασχολούνται με αθλήματα στην φύση. Είναι τα "μικρά-μεγάλα" μυστικά που έχω εντοπίσει ότι βοηθάνε τους αθλητές να κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον τους, τις εσωτερικές ισορροπίες τους, αλλά ταυτόχρονα οφελούν το περιβάλλον (φυσικό ακι κοινωνικό). Γιατί δεν πρέπει να είμαστε απλά "πελάτες" ή "τουρίστες", αλλά να ζούμε όλες τις πλευρές των αθλημάτων!

Video από το καλό φίλο και "ομοϊδέατη" Κωνσταντίνο Παπανικολάου.

Leonidas @ Adventure Film Festival from conpap on Vimeo.

Swim Bike Run interview

Athanasopoulos Interview @swimbikerun.gr from Swimbikerun.Gr on Vimeo.

Αναδρομή σε παλαιότερες αθλητικές δραστηριότητες, αλλά και συζήτηση για το Imittos Epic και την φιλοσοφία μου ως προς τις αθλητικές αναζητήσεις. Με τον Γιάννη Κατοπώδη στο μικρόφωνο και τον Κώστα Παπανικολάου πίσω από την κάμερα. Λήψη στις 21/10/2018 στον Υμηττό.

Ursa Ultra Trail 100km - 2018

Ο αγώνας αυτός είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον μου πριν δύο χρόνια όταν άκουσα να πρωτοαναφέρεται σαν ιδέα. Όταν ανακοινώθηκε για τον Σεπτέμβριο ήταν σίγουρο ότι θα βρισκόμουν στην γραμμή εκκίνησης. Λόγο των ισορροπιών στην καθημερινότητά μου, η ημερομηνία του αγώνα (αρχές Σεπτεμβρίου) με εξυπηρετούσε καθώς θα είχα χρόνο για προετοιμασία.

Ακολουθεί αρκετά αναλυτική καταγραφή όλης της περιόδου προετοιμασίας και του αγώνα για λόγους αρχείου αλλά και σαν οδηγός για όσους ενδιαφερθούν στον μέλλον.

Η προετοιμασία

Η πορεία μέχρι τον αγώνα είχε κάποια δεδομένα:

• Αποχή 1μιση έτους από αγώνες βουνού
• Αντίστοιχη αποχή και από μεγάλης διάρκειας αγώνες
• Έναν περίεργο χειμώνα που δεν με άφησε να κάνω σωστή προετοιμασία για τον μαραθώνιο του Τόκιο (Project Tokyo Marathon 2018), 

Σχεδίασα την προετοιμασία μου μέχρι την εκκίνηση του αγώνα με προσοχή και υπομονή. Τα κριτήρια μου ήταν:

1. Προσαρμογή ξανά στο βουνίσιο τερέν και ειδικά στην τεχνική και τις ανάγκες της κατηφόρας. Με τις ανηφόρες δεν είχα θέμα και λόγω υποδομής από την προπόνηση του μαραθωνίου αλλά και λόγω διαχρονικής σταθερότητας στο σωματικό μου βάρος που παίζει ρόλο.
2. Βελτίωση της αερόβιας ικανότητάς μου καθώς ο αγώνας αυτός ήταν μία υπόθεση πολλών ωρών και όχι κάτι που θα τελείωνε σε 3-4-5 ώρες, ενώ έχει μικρές απαιτήσεις για προσπάθεια στην περιοχή του αναερόβιου. 
3. Δημιουργία συνθηκών και υποδομής έτσι ώστε το σώμα μου να μην έχει τραυματισμούς και "φορτίο" που θα δημιουργούσε δυσφορία πέραν αυτής που λογικά φέρνει η προπόνηση. Ήθελα υγεία στα πόδια μου και το υπόλοιπο σώμα έτσι ώστε να μην νιώσω άσχημα στην διαδικασία αλλά και να έχω μία καλή κληρονομιά για μετά τον αγώνα. Η προετοιμασία είναι ένα τμήμα της ζωής μου και δεν θέλω να βαραίνει πέραν ενός σημείου τα υπόλοιπα.
4. Όλη αυτή η εμπειρία να έχει προστιθέμενη αξία για την δρομική μου ικανότητα και μετά τον αγώνα.
5. Πνευματική ετοιμότητα και δύναμη για να μπορώ να κοιτάξω στα μάτια ακόμα και τις "σκοτεινές" στιγμές που μπορεί να προκύψουν μέσα σε τέτοιους αγώνες.

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ζητούμενα ήταν: 

• Υπομονετικός σχεδιασμός με ικανό χρόνο προετοιμασίας.
• Ένας συνδυασμός "προπόνησης βάσης", με συνεπή και τακτική ενδυνάμωση και μυική προσαρμογή. Στην ενδυνάμωση και conditioning έδωσα έμφαση στα σημεία του σώματός μου που βγάζουν ενοχλήσεις βάση των βιωμάτων που είχα από το παρελθόν.
• Αρκετές βουνίσιες αναβάσεις / καταβάσεις στις προπονήσεις μου για να ετοιμάσω τα πόδια μου. Ήθελα κάθε βδομάδα να κινούμαι σε αθροιστική ανάβαση άνω των 3μιση χιλιάδων μέτρων. 
• Βελτιστοποίηση του σωματικού βάρους. 
• Καλή ψυχολογία τόσο στις προπονήσεις μου όσο και στο φορμάρισμα για τον αγώνα γιατί το χαμόγελο σε πάει πάντα πιο μακριά!

Η προετοιμασία ξεκίνησε προοδευτικά από το τέλος Απριλίου. Ήταν δύο μήνες μετά τον μαραθώνιο στο Τόκιο που ενώ δεν είχε πάει καλά, η ξεκούραση που ακολούθησε είχε τηρηθεί κατά γράμμα! Οι υποχρεώσεις σε δουλειά και σπίτι έτσι και αλλιώς βοηθάνε ώστε η αποχή να εφαρμόζεται πιο εύκολα! Αυτή τη περίοδο είχα επανέλθει υγιής σε αρθρώσεις, μυϊκό σύστημα αλλά και αναζωογονημένη όρεξη για προπόνηση. Αυτή την υγιή κατάσταση είχα πρώτη προτεραιότητα να συντηρήσω στον δρόμο για το Μέτσοβο.

Ξεκίνησα έναν κύκλο αυστηρά αερόβιων, ήπιων σε ένταση, προπονήσεων με σταδιακή αύξηση των ωρών και των υψομετρικών. Σε 3 εβδομάδες - μέσα Μαΐου - είχα βελτιώσει την αντοχή μου αλλά οι κατηφόρες ακόμα χρέωναν τα πόδια μου. Τότε άρχισα και ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης με ορίζοντα 8 εβδομάδων. Ο Ιούνιος κύλησε με πολύ πάνω κάτω στον Υμηττό, 2 προπονήσεις ενδυνάμωσης με αρκετά κιλά ανά εβδομάδα, και ενδιάμεσα ενεργή αποκατάσταση με το ποδήλατό μου. Ο Υμηττός προσέφερε κάθε μέρα και μια καινούρια διαδρομή για να μην πλήττω, ενώ η παρέα με φίλους έδινε άλλη διάσταση στον χρόνο που περνάγαμε στα μονοπάτια. Ένας απροσδόκητος αρωγός ήταν η σχετική δροσιά του φετινού καλοκαιριού. Στα πολύ πρωινά τρεξίματα που έκανα δεν είχα πάνω από 26 βαθμούς σχεδόν ποτέ.

Στο τέλος αυτού του κύκλου προπόνησης "βάσης", αρχές Ιουλίου, σχεδίασα και ένα 4ήμερο στο Μέτσοβο με την οικογένειά μου. Συνδυάστηκε με εργασία επί των μονοπατιών του αγώνα, καλή παρέα με τον Νίκο Καλοφύρη και την οικογένειά του, όπως και τους Γιάννη Παναγιό και Αχιλλέα Χριστάνα που συνέβαλλαν στις εργασίες μαζί με αρκετούς άλλους γνώριμους από το Μέτσοβο. Έτσι είχα την ευκαιρία να συμβάλλω στις εργασίες, να γνωρίσω την διαδρομή βήμα βήμα σε τμήματα άγνωστα για εμένα και να φορτίσω την διάθεση εν όψη της τελικής ευθείας της προετοιμασίας.

Ομάδα εργασίας κατά την διάνοιξη του μονοπατιού που κατηφορίζει από την Φλέγγα κάπου στο 23ο χλμ του αγώνα

Στα πλαίσια της ανησυχίας που έχω σε ότι αφορά την τεχνική μου όταν τρέχω, αλλά και την βέλτιστη αξιοποίηση της ενέργειάς μου, έψαχνα αρκετούς μήνες την ανατομία των πελμάτων μου. Μετά από συνάντηση / συζήτηση με ορθοπεδικό και πελματογράφημα που ακολούθησε σε πολύ καλή ειδική κλινική, είχα εφοδιαστεί με πάτους για τα παπούτσια μου. Μετά από έναν μήνα χρήσης είχα δει διαφορά στα πολύωρα τρεξίματα καθώς το πόδι μου ήταν εμφανώς λιγότερο καταπονημένο. Σημειώνω ότι αυτό ήταν μία προληπτική δράση καθώς δεν είχα κάποιον τραυματισμό.

Τα long runs ήταν της τάξης των 4 ωρών και γινόντουσαν μία φορά ανά εβδομάδα μέχρι μέσα Ιουλίου. Με την επιστροφή μου από Μέτσοβο το πρόγραμμα εξειδικεύτηκε πλέον για τον αγώνα. Οι ρυθμοί έγιναν σταδιακά λίγο πιο έντονοι στις προπονήσεις, με αυξανόμενο χρόνο παραμονής στην περιοχή του αναερόβιου κατωφλιού. Επίσης το πρόγραμμα ενδυνάμωσης άλλαξε προς την μορφή της αντοχής με λιγότερα κιλά και περισσότερες επαναλήψεις. Τέλος εισήγαγα, αφού είχα δημιουργήσει επαρκές μυικό υπόβαθρο, πλειομετρικές ασκήσεις που θα έδιναν φρεσκάδα στα πόδια στις κατηφόρες και αντοχή στις πολύωρες συσπάσεις που έχει ο αγώνας.

Αρχές Αυγούστου συμμετείχα στον αγώνα Kaliakouda Trail στην περιοχή του Καρπενησίου. Έχω γράψει και σχετική αγωνιστική παρουσίαση στο blog (https://polyenios.blogspot.com/2018/08/trail-25km.html). Ο αγώνας αυτός δεν ήταν το Long run που κάποιοι θα υπολόγιζαν 3-4 βδομάδες πριν τον στόχο τους. Αλλά το υψομετρικό προφίλ ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να δοκιμάσω τα πόδια μου σε σκληρή καταπόνηση με ανηφόρες / κατηφόρες. Αποδείχθηκε άριστη επιλογή! Με αυτον τον αγώνα στην ουσία ολοκλήρωσα το πλάνο "χτισίματος" για το Ursa Ultra Trail, που διήρκησε 4 εβδομάδες. Τις επόμενες 3 εβδομάδες μέχρι τον αγώνα κατέβασα διάρκεια προπονήσεων αλλά κράτησα τις υψηλές εντάσεις και τις πλειομετρικές ασκήσεις. Επίσης επανέφερα τις ποδηλατικές προπονήσεις που είχα σταματήσει από αρχές Ιουλίου. Αυτή είναι η περίοδος "φορμαρίσματος" έτσι ώστε στην εκκίνηση του αγώνα να είμαι "φορτισμένος αλλά όχι φορτωμένος"!

Ο αγώνας

Φτάσαμε οικογενειακώς στο Μέτσοβο την Τετάρτη πριν τον αγώνα. Την Πέμπτη έτρεξα ένα κομμάτι 13 χιλιομέτρων της διαδρομής που δεν ήξερα. Είχα πλέον σαφή εικόνα του 60% της διαδρομής. Με βάση αυτό είχα φτιάξει και ένα πλάνο που μοιράστηκα με τον Νίκο Καλοφύρη και φίλους δρομείς που προπονούμαστε παρέα. Η ατμόσφαιρα στο Μέτσοβο ήταν φιλική και ήρεμη ως συνήθως. Η διοργάνωση είχε ολοκληρώσει τις προετοιμασίες και όλα ήταν σε σειρά!

Μικρές βοήθειες για να στήσουμε τον χώρο της γραμματείας και το σκηνικό της πλατείας ήταν οι όμορφες στιγμές που μας έκαναν να νιώθουμε μέρος της διαδικασίας.

Ο καιρός, παράγοντας εξαιρετικής σημασίας σε τέτοιους αγώνες, ήταν άριστος και η πρόγνωση ήταν ότι θα συνεχιζόταν έτσι. Η διαδρομή του αγώνα έχει εντελώς διαφορετική εικόνα αν υπάρχει υψηλή υγρασία και βροχή. Φέτος ο καιρός ήταν σύμμαχος!

Το "οικογενειακό" πλήθος των αθλητών, 149 δρομείς, και οι συνοδοί τους γνώρισαν την φιλοξενεία των διοργανωτών και του "Κατώγι Αβέρωφ".

Παραμονή του αγώνα έγινε το παραδοσιακό τραπέζωμα με ζυμαρικά για να γεμίσουν οι μπαταρίες και τα στομάχια. Προσωπικά δεν είμαι οπαδός της μεγάλης ποσότητας φαγητού την προηγούμενη του αγώνα. Όλα πάντως ήταν τέλεια και οι γεύσεις ελκυστικότατες.

Οι κουβέντες με τους φίλους για τον αγώνα ενδιαφέρουσες και ατελείωτες. η πρόβλεψή μου, αποδείχθηκε πολύ μετριοπαθής, ήταν για χρόνο νικητή κοντά στις 13 ώρες και προσωπικά πήγαινα για 15μιση ώρες.

Το υψομετρικό προφίλ της διαδρομής με 4-5 αναβάσεις μοιρασμένες σε όλο το μήκος της

Μια ιδιαιτερότητα που αφορούσε μόνο εμένα ήταν ότι την επομένη του αγώνα στις 7μιση το πρωί θα έπρεπε να βρίσκομαι στα μέρη του Ολύμπου καθώς είχα την επαγγελματική υποχρέωση για χρονομέτρηση του Ορειβατικού Μαραθωνίου Ολύμπου. Αυτό σήμαινε ότι είχα συγκεκριμένο ορίζοντα τερματισμού για να μπορέσω να ξυπνήσω 3μιση το ξημέρωμα να ξεκινήσω το 2ώρο ταξίδι για το Λιτόχωρο με την 12ώρη χρονομέτρηση...!

Κοιμήθηκα νωρίς έτσι ώστε να συμπληρώσω ένα 6ώρο πριν τον αγώνα που έχει εκκίνηση στις 5πμ. Ξύπνημα λίγο πριν τις 4 το ξημέρωμα, ασκήσεις για να προετοιμάσω τα πόδια μου, όπως πάντα πριν από οποιοδήποτε τρέξιμο. Μία ωραία κρύα κρέμα για πρωινό και μία δόση αμινοξέων BCAA για διευκόλυνση της μυικής αποκατάστασης. Ένιωθα μια χαρά. Το βάρος μου ήταν στα χαμηλότερα επίπεδα, η διάθεση στα ύψη, ο καιρός τέλειος, το περιβάλλον γνώριμο.

Τροφοδοσία και εξοπλισμός
Η επιλογή μου, μετά από δοκιμές μηνών ήταν για χρήση τσάντας μέσης για τον υποχρεωτικό εξοπλισμό και όχι σακίδιο πλάτης. Βασίστηκε στον άριστο καιρό, στην χωρητικότητα που μου εξασφάλισε το Inov-8 RacePro belt (έχει αντικατασταθεί από το All Terrain πλέον) και βέβαια το γεγονός ότι χώρεσε άνετα τον υποχρεωτικό εξοπλισμό.

Το μπουκάλι 600ml στο χέρι με θήκη καθώς το τερέν δεν είχε μεγάλα τεχνικά κομμάτια.

Η τροφοδοσία μου βασίστηκε, όπως συνηθίζω, σε αρκετές βελγικές καραμελωμένες βάφλες (120 θερμίδες έκαστη!), μερικά snack bars, μαύρη σοκολάτα (ευτυχώς η θερμοκρασία δεν τις έλιωσε), καραμέλες και καμία 10αριά gels. 280 θερμίδες ανά ώρα για όλο τον αγώνα συν ότι έτρωγα στους σταθμούς.

Στο πρώτο drop bag που θα έβρισκα στην Βωβούσα έβαλα ένα 2ο ζευγάρι παπούτσια για να αλλάξω. Κατά τα άλλα και τα δύο drop bags είχαν μόνο τροφοδοσία για τον αγώνα. Είχα το πλεονέκτημα ότι θα συναντούσα την οικογένεια στους δύο κύριους σταθμούς οπότε είχα δώσει οδηγία να έχουν και την αγαπημένη μου κρέμα! Με το MeOnMap στο κινητό (με powerbank) ήξεραν συνέχεια που ήμουν, πολύ χρήσιμο όπως αποδείχθηκε καθώς άλλαξαν οι ώρες των ραντεβού!

Η εκκίνηση δόθηκε εν ηρεμία στην ώρα της. Ο αγώνας ξεκίνησε με ήπια ανηφόρα σχεδόν σε όλο το μήκος μέχρι την ανάβαση στην Φλέγγα (υψόμετρο 2.100μ). Στο οροπέδιο πάνω από το Μέτσοβο υπήρχε μία χαλαρή ομίχλη. Το ξημέρωμα με βρήκε λίγο πριν το καταφύγιο Μαυροβουνίου, οπότε και ο φακός μπήκε στο τσαντάκι για το υπόλοιπο του αγώνα. Δύο μικρά διαστήματα μικρής ανηφόρας λίγο πριν το καταφύγιο και στην Φλέγγα απλά για να μην ξεχνάμε ότι είναι ... βουνό! Σε αυτό το τμήμα ήμουν κάπου στην 12ή με 14ή θέση καθώς μπροστά είχαν φύγει με πολύ γρήγορο ρυθμό αρκετοί δρομείς.

Οροπέδιο Μαυροβουνίου καθ' οδόν για Φλέγγα

Χρόνοι:

• 1ω46λ στο καταφύγιο Μαυροβουνίου 13η θέση, 
• 2ω32λ στη Φλέγγα 10η θέση

Κατηφορίζοντας προς το Αρκουδόρεμα
στο τμήμα του μονοπατιού που δεν είναι και τόσο τεχνικό

Τα πρώτα 1000μ κατηφόρα μετά την Φλέγγα είναι τεχνικά και πήγα μετρημένα ενώ είδα τον Κώστα Τσαντό να με προσπερνάει χορεύοντας με τα πόδια στον ώμο! Με την ολοκλήρωση της κατάβασης και την είσοδο στο Αρκουδόρεμα, τον έφτασα ξανά καθώς αυτό το κομμάτι είναι αρκετά δρομικό με διακοπές από μικρής διάρκειας "τοίχους" ή διασχίσεις του ποταμιού. Ότι πρέπει για να παίρνουν ανάσες τα πόδια. Ακολούθησε ένα διάστημα ασφάλτου μέχρι την γραφική Βωβούσα. 

Χρόνος άφιξης στον σταθμό: 4ω30λ και θέση 9η αν και κατά την στάση μου εκεί με προσπέρασε η Cekoska. 

Έμεινα στον σταθμό για 8-9 λεπτά καθώς άλλαξα παπούτσια. Έφαγα κύρια αλμυρές τροφές και 2 ποτήρια Cola. Επίσης άδειασα και την πολυαναμενόμενη κρέμα που είχε φέρει η Ελπίδα.

Στο περίφημο τοξοτό γεφύρι με περίμενε η οικογένεια

Η ανάβαση προς το Αυγό (2.130μ υψόμετρο) αποδείχθηκε πολύ πιο άνετη από ότι υπολόγιζα. Κάτι η καλή διαχείριση μέχρι εκεί, κάτι ο ευνοϊκός καιρός και η Cekoska που την έφτασα και κάναμε "αλλαγές" για να τραβάει ο ένας τον άλλο, ούτε το κατάλαβα πως πέρασε η ανάβαση! Λίγο πριν την κορυφή περάσαμε τον Αχιλλέα Χριστάνα και τον Βασίλη Μίχο που είχαν "σκοτεινές σκέψεις".

Χρόνος στην κορυφή: 6ω14λ και θέση 7η. Έχω κάνει την 4η πιο γρήγορη ανάβαση από Βωβούσα μέχρι Αυγό από τους συμμετέχοντες.

Η κατάβαση από το Αυγό περιλαμβάνει 3χλμ με κατά διαστήματα τεχνικό τερέν μορφής rolling stones! Ακολουθεί παρατεταμένος χωματόδρομος μέχρι τον σταθμό του πυρήνα της Βάλια Κάλντα. Αυτό το κομμάτι το έτρεξε σε 4'45"/χλμ άνετα. Έφτασα στον σταθμό μαζί με την Cekoska χωρίς αλλαγές στην κατάταξη. Στάση 1-2 λεπτά για αλμυρά και Cola.

Χρόνος στην Βάλια Κάλντα: 7ω9λ. Με την 7η καλύτερη επίδοση σε αυτό το τμήμα. Δηλαδή οι υπόλοιποι πήγαιναν "τάπα"!

Συνεχίζει ανηφορικός χωματόδρομος μέχρι τον αυχένα της Σαλατούρας Μηλιάς. Χρόνος: 7ω48λ Θέση 7η. Σε αυτό το τμήμα έχω κάνει τον 8ο καλύτερο χρόνο. Μπροστά συνέχιζαν σε πολύ γρήγορο ρυθμό! Η στάση ήταν μικρότερη του λεπτού σε αυτό το CP.

Στον κατηφορικό χωματόδρομο μέχρι την Μηλιά δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα και έτσι έφτασα στον σταθμό της Μηλιάς στην 7η θέση. Χρόνος: 8ω37λ. Έπεσα στην 8η θέση καθώς η Cekoska δεν έμεινε παρά ελάχιστα στον σταθμό και έφυγε. Εγώ βέβαια είχα την οικογένεια, την κρέμα μου και μία καλή δόση αλμυρά και Cola. Επίσης πήρα και την δεύτερη δόση αμονιξέων BCAA για να έχω υγιή πόδια μετά τον τερματισμό καθώς η δουλειά της επομένης δεν άφηνε πολλά περιθώρια. Μετά από 7-8 λεπτά έφυγα και εγώ. Με βάση την ανάλυση που είχα κάνει, από εδώ και πέρα ξεκίναγε ο αγώνας! Οι αναβάσεις από εδώ και πέρα δεν συγχωρούν, ενώ τα δρομικά κομμάτια μπορούν να δώσουν κέρδος αν υπάρχει ενέργεια στα πόδια. 

Η ανάβαση μετά τον σταθμό έχει προοδευτικά αυξανόμενη κλήση με το τελευταίο χιλιόμετρο να είναι στο 30+%. Αλλά όλο υπό σκιά σε μαλακό τερέν με φύλα. Ακολουθεί κατάβαση με πολύ όμορφο μονοπάτι μέχρι λίγο κάτω από το αυχένα της Κατάρας, στον οποίο φτάνουμε με μία δρομική ανηφόρα μήκους περίπου 1ος χιλιομέτρου. Στην αρχή της κατηφόρας άφησα πίσω την Cekoska και στον σταθμό έφτασα τον Γιάννη Κουρκουρίκη.

Χρόνος στον αυχένα της Κατάρας: 10ω29λ. Ανέβηκα μία θέση (6ος) φτάνοντας τον Γιάννη. Στο τμήμα Μηλιά/Κατάρα έχω κάνει 1ω52λ που είναι ο 3ος πιο γρήγορος χρόνος μεταξύ των συμμετεχόντων. Η διαχείριση του αγώνα βγήκε άριστα.

Στην κατηφόρα μέχρι την Εγνατία, έκανα μία μικρή συντήρηση δυνάμεων και μαζί με τον Γιάννη είχαμε πιάσει κουβέντα. Η τελευταία καλή ανηφόρα του αγώνα είναι η γνωστή ανάβαση στο Χιονοδρομικό Ανηλίου. Ο Γιάννης έμεινε λίγο πιο πίσω, ενώ η αναγεννημένη Cekoska με έφτασε ακριβώς με την άφιξή μου στο σαλέ. Πιστεύω ότι έπαιξαν ρόλο τα μπατόν που χρησιμοποίησε σε αυτή τη ζόρικη ανηφόρα. Ενώ φύγαμε μαζί από το σαλέ, δεν μπόρεσα να ακολουθήσω τον ρυθμό της στην ανηφόρα που απέμεινε και δεν την ξαναείδα!

Χρόνος στο σαλέ: 11ω43λ, θέση 6η. Σε αυτό το τμήμα έχω κάνει τον 5ο καλύτερο χρόνο.

Στην κατηφόρα που ακολούθησε, η οποία είναι αρκετά τεχνική στα πρώτα 1.500μ, πήγα με ρυθμό αλλά χωρίς ρίσκο. Δεν υπήρχε κανείς μπροστά μου όπως δεν υπήρχε και πίσω μου. Το μυαλό μου σκεφτόταν την εργασία της επομένης, πως όλα είχαν πάει καλύτερα από ότι περίμενα και οποιοδήποτε ρίσκο δεν θα απέδιδε κάτι άξιο λόγου. Μία αναποδιά όμως θα έφερνε τα πάνω κάτω δεδομένων των υποχρεώσεων. Οπότε πήγε σε ρυθμό "σιγουράκι". Πάντως η τραβέρσα που βγάζει στον αυχένα του Φατζέτο πάνω από το Ανήλιο μου φάνηκε αισθητά μακρύτερη από ότι την θυμόμουν!!! 

Ήσυχα και ωραία κατέβηκα Ανήλιο και ανέβηκε Μέτσοβο. Σφυρίχτρες και καμπάνες συνέπεσαν με τον τερματισμό μου και η καρδιά όπως και το μυαλό ήταν γεμάτα με χαρά και ομορφιά. 

Το τρίο των 47χρονων στον τερματισμό με το μικρόφωνο να έχει πάρει φωτιά!

Το χρονόμετρο έδειξε 13ω54λ, περίπου 2ω λιγότερο από όσο είχα σχεδιάσει και 7η θέση. Η απόκλιση οφείλεται σε τρεις παράγοντες:

• Ο αγώνας έχει υψομετρικό περί τα 5.100μ, δηλαδή 700μ λιγότερο από ότι υπολόγιζα
• Τα μονοπάτια ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι τα ήξερα. Η δουλειά τη ομάδας του Νίκου Καλοφύρη είναι μία μεγάλη κληρονομιά για το μέλλον!
• Ο καιρός ήταν απλά ιδανικός. Δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο!
• Το support της Ελπίδας ήταν πολύ αποτελεσματικό! Με το MeOnMap παρά την ταχύτερη κίνησή μου μέσα στον αγώνα, με έβρισκαν πάντα στους σταθμούς.

Αν θα άλλαζα κάτι στις επιλογές μου αύτο θα ήταν μόνο η χρήση μπατόν από την Μηλιά και μετά. Το τελευταίο κομμάτι του αγώνα επιφυλάσσει δύσκολες ανηφόρες και προκλητικές κατηφόρες! Τα πόδια μου δεν ταλαιπωρήθηκαν σε κανένα σημείο. Ούτε φουσκάλες ούτε μαύρα νύχια. Ενεργειακά όλα πήγαν άψογα. Το μόνο σημείο που ένιωσα σχετικά "χαμηλά" ήταν στην τραβέρσα πριν το Φατζέτο δηλαδή στο 92ο χιλιόμετρο! Το πρόγραμμα προετοιμασίας λειτούργησε μια χαρά. τα παπούτσια που επέλεξα: Inov-8 Race Ultra 270 για το πρώτο μέρος και The North Face Ultra guide (και τα δύο μοντέλα είναι discontinued πλέον...) αποδείχθηκαν άριστα "εργαλεία" για το τερέν. Με εξαίρεση τις τρεις κατασβάσεις (Φλέγγα, Αυγό, Χιονοδρομικό) το τερέν, με τις καιρικές συνθήκες της συγκεκριμένης ημέρας, δεν δημιουργεί προβλήματα.

Καταγραφή της προσπάθειας κατά την διάρκεια του αγώνα

Μήκος αγώνα: 98χλμ

Υψομετρική ανάβαση (αθροιστική): 5.100μ

Μέσος όρος καρδιακών σφυγμών: 131

Η εφαρμογή MeOnMap με την κάλυψη που προσέφερε το δίκτυο της Cosmote.

Ο αγώνας είναι υπέροχος για τα δικά μου γούστα. Απαιτεί εξυπνάδα στην διαχείριση γιατί έχει υπέροχες κατηφόρες αλλά και δρομιά τμήματα που μπορούν να αποφέρουν μεγάλο όφελος ταχύτητας αν δεν έχουν προηγηθεί απερισκεψίες. Πιστεύω ότι διαφορετικός καιρός μπορεί να αλλάξει τελείως την εμπειρία σε σχέση με αυτά που είδαμε εμείς. Η διοργάνωση είναι υποδειγματική. Οι σταθμοί επαρκέστατοι, πλήρεις και επαρκώς επανδρωμένοι. Οι παροχές, μετάλλιο αναμνηστικό fleece, και προ-αγωνιστικό γεύμα είναι άριστες από όλες τις απόψεις.

Στις 9 το βράδυ κοιμήθηκα. Στις 3:15 το ξημέρωμα ξύπνησα, φόρτωσα αυτοκίνητο και ξεκίνησα για Όλυμπο. Επέστρεψα στο Μέτσοβο Κυριακή βράδυ στις 9. Η επόμενη μέρη βρήκε τα πόδια μου μια χαρά και την διάθεσή μου στα ύψη. Την Δευτέρα επισκέφθηκα για μία βουτιά την λίμνη Αωού. Το Μέτσοβο είναι ένας παράδεισος για εμένα και την οικογένειά μου.

Μπάνιο στην λίμνη Αωού. Ότι καλύτερο μετά τον αγώνα... και την εργασία που ακολούθησε!

Καλιακούδα Trail 25km

Στα πλαίσια της ποροετοιασίας μου για τον αγώνα Ultra Ursa 100km την 1η Σεπτεμβρίου, αποφάσισα να τρέξω το Kaliakouda Trail στην περιοχή του Καρπενησίου και συγκεκριμένα στο Μεγάλο Χωριό που ήταν η εκκίνηση και τερματισμός τους αγώνα. Τα στοιχεία του έδειχναν μία πολύ ενδιαφέρουσα βουνήσια διαδρομή: 25,5χλμ και 1.900μ αθροιστικής υψομετρικής νομίζω ότι τον καθιστούν ως τον πιο "κάθετο" αγώνα αυτής της απόστασης στην χώρα μας.

Είχαν προηγηθεί δύο μήνες αερόβιας προπόνησης βουνού στα πόδια μου και με λίγες βδομάδες να μένουν μέχρι την εκκίνηση του Ultra Ursa είχα στο πρόγραμμά μου κάποιες γρήγορες προπονήσεις στο κλείσιμο της προετοιμασίας για να πάρω λίγο "αέρα" και δύνανη όπως λέω στα πόδια μου.

Η διαδρομή του αγώνα είναι σχεδιασμένη από έναν έμπειρο δρομεά αγώνων βουνού, τον Δημήτρη Ελευθερίου που είναι και κάτοικος της περιοχής, άρα οι προδιαγραφές έδειχναν έναν μελετημένο αγώνα σε μία καλά ισορροπημένη διαδρομή. Δεν διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μου!

Η εκκίνηση μας βρήκε από το πρώτο βήμα να ανηφορίζουμε. Στην αρχή με λογική κλήση πέριξ του Μεγάλου Χωριού. Μετά μπήκαμε σε ελατοδάσος με χωμάτινο τερέν και καλά πατήματα, αλλά και πιο απότομες κλήσεις. Η απόφασή μου ήταν για ήπιο ξεκίνημα για να κρατήσω τα πόδια μου σε καλή κατάσταση για αργότερα μέσα στον αγώνα. Στην ουσία έτρεχα σε αερόβια ζώνη χωρίς να βαρύνουν τα πόδια αλλά και χωρίς να τεμπελιάζω. Η πρώτη ανάβαση είναι 1.180μ θετικής υψομετρικής μέσα σε 6,2χλμ. Δηλαδή κάτι παραπάνω από ένα vertical. Μετά το δάσος βγήκαμε σε αλπικό τερέν με αρκετά απότομες κλήσεις άνω του 22%. Μετά τον σταθμό στο διάσελο, τα τελευταία 800μ απόστασης μέχρι την κορυφή ήταν σε κλήση άνω του 30%. Ξεκίνησα πιο πίσω και σταδιακά πήρα 2-3 θέσεις και έφτασα στην κορυφή σε 1ω10λ λίγα δευτερόλεπτα πίσω από την Δήμητρα Μπίκα που παρακολουθύσα καθώς είναι ντόπια και άριστη δρομέας άρα έχει γνώση της διαδρομής. Στην κορυφή διασχίσαμε έναν αυχένα για λίγο και σε ένα σημείο του έχασα την διαδρομή για λίγα μέτρα χάνοντας δευτερόλεπτα αλλά και την Δήμητρα από το οπτικό μου πεδίο καθώς εκεί ξεκίναγε η κατηφόρα.

Η πρώτη κατηφόρα ήταν εφάμιλη της ανηφόρας που είχε προηγηθεί! Αλλά με λογικό μήκος/διάρκεια. Πήγα επιφυλακτικά μεν αλλά χοροπηδώντας δε! Η Δήμητρα είχε φύγει "μπάλα" και δεν την ξαναείδα, αλλά αύξησα την απόσταση από κάποιους δρομείς πίσω μου. Το τερέν ήταν πολύ τεχνικό αλλά χωμάτινο με διάσπαρτες πέτρες. Είχε πατήματα, αλλά είχε και κλήση άνω του 22% κατηφόρας.

Ακολούθησε κατηφορικός χωματόδρομος και μερικά ήπια μονοπάτια μέχρι το χωριό Ανιάδα που τα πήγα σε ρυθμό αγωνιστικό κάπου στο 3'45"/χλμ. Λίγο πριν την  Ανιάδα ξεκινάει η δεύτερη ανηφόρα που είναι πιο δρομική και ήπια από την πρώτη, αλλά όποιος έχει κάνει υπερβολή στην αρχή, δεν θα την δει με καλό μάτι! 600μ θετικής υψομετρικής μας έφτασαν στα 1.500μ υψόμετρο. Πήγα τρέχοντας ήσυχα όλο αυτό το τμήμα καθώς το τερέν είναι πολύ όμορφο. Υπάρχουν αρκετές πηγές με τρεχούμενο νερό κάποιες εκ των οποίων επισκέφθηκα!

Το τελείωμα είναι μία μεγάλη δοκιμασία τετρακεφάλων! Μου θύμισε πολύ την κατηφόρα τερματισμού στον Φαέθων τόσο σαν κλήση όσο και σαν τερέν. Μιλάμε για κατηφορική κλήση άνω του 28%/30% με μήκος περίπου 4χλμ. Μέσα σε αυτά "χάνουμε" 700μ υψόμετρο. Δεν χωράνε ούτε "φρένα" καθώς έτσι επιβαρύνονται περισσότερο τα πόδια, άρα η απόφαση ήταν "πάμε όσο πάει"! Το χωμάτινο τερέν γλιστράει αρκετά, αλλά δεν τρομάζει για πτώσεις. Τα τελευταία 1.500μ είναι μέσα στο χωριό και πάνω από το γεφύρι με τον καταρράκτη πριν βγούμε στον τερματισμό.

Άψογη διοργάνωση, με αθλητές υψηλού επιπέδου καθώς είναι μέρος σειράς αγώνων με χρηματικό έπαθλο. Η σήμανση ήταν συνεχής και άρτια. Τα μονοπάτια προφανώς "δουλεμένα" και σε πολύ καλή κατάσταση. Νερά παντού και οι σταθμοί επαρκέστατοι. Κανένα "ψεγάδι" στην διοργάνωση! Θα ήθελα να υπήρχαν μερικά ακόμα σημεία χρονομέτρησης καθώς η πρώτη ανάβαση στην Καλιακούδα (2.000μ υψόμετρο), όπως και η τελευταία κατάβαση είναι χαρακτηριστικές και δίνουν ταυτότητα στον αγώνα. Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή που νομίζω ότι έχει χαρακτηριστικά μοναδικότητας για τους δρομείς βουνού στην Ελλάδα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα!

Ο αγώνας βγήκε όλος αερόβια για εμένα με μόνο 10' να παίζω στο αναερόβιο κατώφλι. 1ω10λ για την πρώτη ανάβαση (1,12χλμ/ω vertical speed) και 31' (1.4χλμ/ω vertical speed) για την τελευταία κατηφόρα προς τον τερματισμό. 7ος γενικής και 2ος στο ηλικιακό μου γκρουπ (40-49), αν και με διαφορά ο γηραιότερος της πρώτης 10άδας...! Επόμενος σταθμός: Μέτσοβο!